ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΓ΄ – ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄ ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

ΑΔΙΟΡΘΩΤΑ
Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Ο
(’ρθρο 40 παρ. 1 του Κ.τ.Β.)

Στην Αθήνα σήμερα, 19 Ιανουαρίου 2011, ημέρα Τετάρτη και ώρα 18:00΄, στην Αίθουσα Γερουσίας του Μεγάρου της Βουλής, συνεδρίασε η Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, υπό την προεδρία του Προέδρου αυτής, κυρίου Ιωάννη Δριβελέγκα, με θέμα ημερήσιας διάταξης:
Συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» (ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών προσώπων).
Στη συνεδρίαση παρέστησαν η Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κυρία Κωνσταντίνα Μπιρμπίλη, ο αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Νικόλαος Σηφουνάκης, καθώς και αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες.
Επίσης, παρέστησαν οι κάτωθι εξωκοινοβουλευτικοί φορείς:
1) Γεώργιος Ηλιόπουλος, Αντιπρόεδρος της Αντιπροσωπείας του Τ.Ε.Ε.
2) Γεώργιος Βαβίζος, εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ένωσης Βιοεπιστημόνων
3) Θεοδότα Νάντσου, εκπρόσωπος του WWF Hellas
4) Βασόλειος Βάκκας, πρόεδρος του Πανελλαδικού Συλλόγου Εργαζομένων Φορέων Διαχείρισης Προστατευομένων Περιοχών
5) Νικόλαος Μπόκαρης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων
6) Ελένη Μαλούπα, εκπρόσωπος της Τράπεζας Γενετικού Υλικού του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε)
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής, αφού διαπίστωσε την ύπαρξη απαρτίας, κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης και έκανε την α΄ ανάγνωση του καταλόγου των μελών της Επιτροπής. Παρόντες ήταν οι Βουλευτές κ.κ.:

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση με την ακρόαση των φορέων στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις».
Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να πω ότι όλοι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό το νομοσχέδιο και πόσο πρέπει να στηρίξουμε η βιοποικιλότητα. Με τη συμμετοχή των φορέων και με τις ερωτήσεις μας, θα πρέπει να συμβάλουμε έτσι ώστε να έρθει στην Ολομέλεια της Βουλής ένα νομοσχέδιο πλήρες και ένα νομοσχέδιο που θα εξυπηρετεί τους αυτονόητους σκοπούς και στόχους που έχει θέσει και η πολιτική ηγεσία. Αυτός είναι ο ρόλος της διαδικασίας επεξεργασίας του σχεδίου νόμου από την Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου και γι’ αυτό γίνονται εξαντλητικές συζητήσεις που συμμετέχουν ενεργά με θέσεις, απόψεις και προτάσεις όλοι οι βουλευτές και τα κόμματα. Για αυτό, άλλωστε, είναι εδώ και η πολιτική ηγεσία, ώστε να ακούσει αυτές τις προτάσεις, να τις συζητήσουμε και να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Αυτός είναι ο ρόλος και η διαδικασία που έχει επιλέξει η Δημοκρατία μας και το Κοινοβούλιο.
Λέω αυτά τα αυτονόητα γιατί τις τελευταίες μέρες, κάποια μέσα ενημέρωσης επιχειρούν να απαξιώσουν το ρόλο των βουλευτών, ιδιαίτερα των βουλευτών της περιφέρειας, λέγοντας ότι οι βουλευτές της περιφέρειας ενεργούν με βάση μικροκομματικά και μικροπολιτικά κριτήρια και υποκύπτουν σε συμφέροντα τοπικών παραγόντων, των ανθρώπων δηλαδή της περιφέρειας. Θέλω να διαβεβαιώσω και να στείλω ένα μήνυμα σε αυτούς, ότι οι βουλευτές της περιφέρειας έχουν ίση -αν όχι περισσότερη- ευαισθησία για το περιβάλλον απ’ ότι έχουν κάποιοι, οι οποίοι γνωρίζουν το περιβάλλον μέσα από το ίντερνετ. Αυτό γιατί οι βουλευτές της περιφέρειας ζουν εκεί και θέλουν για τον τόπο τους να μη γίνει Αττική και Κυψέλη. Γιατί οι βουλευτές της περιφέρειας, για να το πω πιο λαϊκά, έχουν πατήσει χώμα και ξέρουν τι σημαίνει χώμα, δάσος και δέντρο. Κάποιοι άλλοι δεν ξέρουν. Να αφήσουν, λοιπόν, αυτά τα πράγματα, να λένε τέτοιες ανοησίες.
Αυτά δεν εκφράζουν ούτε κατά διάνοια την πολιτική ηγεσία, απλά τα λένε κάποιοι. Όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα για το ότι οι βουλευτές εξυπηρετούν συμφέροντα σε τέτοιου είδους μεθόδους καταφεύγουν. ’λλοι εξυπηρετούν συμφέροντα και αν χρειαστεί θα το κάνω και θα το αποδείξω ποιοι εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα. Πάντως αυτοί που δεν τα εξυπηρετούν είναι οι βουλευτές της περιφέρειας. Τα λέω αυτά για να τα ακούσουν αυτοί που τα διακινούν και, βεβαίως, να τα ακούσετε και εσείς γιατί επηρεάζονται κάποιοι και πιστεύουν ότι εμείς έχουμε μόνο αυτόν τον στόχο και σκοπό. Ο δικός μας στόχος δεν είναι αυτός, όπως έχουμε αποδείξει πολλάκις και με την Υπουργό Περιβάλλοντος, την κυρία Μπιρμπίλη, με την οποία επί ενάμιση χρόνο έχουμε άψογη συνεργασία σε όλα τα θέματα.
Το λόγο έχει ο κ. Ηλιόπουλος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (Αντιπρόεδρος της Αντιπροσωπείας του Τ.Ε.Ε.): Ο πρόεδρος μας, ο κ. Σπίρντζης, δίνει αυτή τη στιγμή τη μάχη του να γίνει κατανοητός στην κοινωνία και στην κυβέρνηση, στο βαθμό που της αναλογεί, για το μείζον θέμα που αφορά τα κλειστά επαγγέλματα. Γιατί αυτήν την στιγμή αυτό που είναι πιο σημαντικό για τη χώρα είναι οι κλειστές αγορές και όχι τα κλειστά επαγγέλματα. Γι’ αυτό το λόγο δεν μπόρεσε να είναι εδώ.

(Συνέχεια ομιλίας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, Αντιπροέδρου της Αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος)

Ευελπιστώ μέσα σε λίγα λεπτά και μετά με ερωτήσεις, αν χρειάζεται, να δώσω ένα πρώτο στίγμα. Το πρώτο στίγμα για το θέμα του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου είναι ότι σαφέστατα δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει κανείς ότι αποτελεί μια θετική προσπάθεια, σε μια κατεύθυνση επικαιροποίησης και βελτίωσης ενός νόμου του 1986, που είχε και αυτός πολλά θετικά χαρακτηριστικά. Έθεσε, καταρχήν, τους όρους και τις προϋποθέσεις για την περιβαλλοντική προστασία, από τη μια, αλλά και για τη βιώσιμη ανάπτυξη προστατευόμενων περιοχών, από την άλλη. Αυτός ο νόμος, μετά από τόσα χρόνια, προφανώς απαιτεί μια επικαιροποίηση αλλά και μια αυτοκριτική όλων, για ποιους λόγους δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.
Φυσικά, ένας από τους σημαντικότερους λόγους είναι η έλλειψη ολοκληρωμένου χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, όσο και, φυσικά, για λόγους μη καθορισμού, μέσα από περιβαλλοντικές αξιολογήσεις οποιουδήποτε είδους, του ειδικού προστατευτικού καθεστώτος που θα έπρεπε να ισχύει σε κάθε περιοχή. Έτσι άρχισαν οι γενικεύσεις, τόσο όσον αφορά στο ποιες περιοχές πρέπει να ενταχθούν στο δίκτυο, μήπως κάποιες που θα έπρεπε δεν είναι στον κατάλογο ή κάποιες άλλες που είναι, ίσως δε θα έπρεπε να είναι ή στην κατηγορία που είναι. Υπήρξαν γενικεύσεις οι οποίες είχαν να κάνουν με τους κανόνες που δεν μπορούσαν να μπουν ειδικά για κάθε περιοχή και άρα κάτι που απαγορεύεται να γίνει στη μία περιοχή και είναι περιβαλλοντικά ορθό, είναι εντελώς λάθος να απαγορεύεται σε μια άλλη περιοχή. Υπήρξαν γενικεύσεις οι οποίες, εν γένει, οδήγησαν σε καταστρατήγηση και σημαντική βλάβη του φυσικού περιβάλλοντος και γι’ αυτό έχουμε, μέσα και από τις εκθέσεις που στέλνουμε, σημαντικά προβλήματα σε κάποιες περιπτώσεις.
Ένα χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι σε περιοχή «ΝΑΤΟΥΡΑ» σε ελληνικό νησί, το οποίο είναι διεθνώς γνωστό και διεθνής προορισμός. Μέσα στην περιοχή «ΝΑΤΟΥΡΑ» αυτή, μπαίνοντας στο λιμάνι, ακριβώς μπροστά, λειτουργεί ένας πολύ μεγάλος ΧΑΔΑ αυτήν τη στιγμή. Θα πείτε ότι είναι ευθύνη της αυτοδιοίκησης. Όμως υπάρχει μια ΖΟΕ σε αυτή την περιοχή, που, επειδή ήταν μιας παλαιάς εποχής, τυπικά δεν επιτρέπει σε άλλες ζώνες – όχι στη ζώνη αυξημένης προστασίας – να χωροθετηθεί αυτή η δραστηριότητα και να απαλλαγεί το νησί από αυτήν τη «βόμβα» εντός προστατευόμενης περιοχής. ’ρα, βλέπετε ότι, τελικά, τα βήματα είναι πάντα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά η εξειδίκευση τους, που είναι και το πιο δύσκολο, μπορεί να φέρει και τα καλύτερα αποτελέσματα.
Συνεπώς, φεύγοντας από το γενικό αυτό σχόλιο, για να μην κρυβόμαστε, θα έλεγα ότι το νομοσχέδιο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση σε πολλές πλευρές του, αλλά ο πολύς λόγος έχει γίνει για μια κατεύθυνση, για το οριζόντιο μέτρο της αρτιότητας δόμησης. Ας μην κρυβόμαστε, αυτό συζητιέται συνεχώς σε όλα τα επίπεδα. Είναι προφανές ότι όσο άδικα μπορεί να είναι τα 4 στρέμματα αρτιότητας για το περιβάλλον, σε κάποια περίπτωση και για μια ήπια οικιστική ανάπτυξη που θα μπορούσε να επιτραπεί σε άλλη περίπτωση, τόσο άδικα θα είναι και τα 10 και τα 20 και το 30. Διότι είναι ο κανόνας εκείνος που, ελλείψει όλου του άλλου πλαισίου, αναγκάζεται προληπτικά, προφανώς και με ένα ορθό στη βάση του σκεπτικό, η πολιτική ηγεσία να βάλει, για να βάλει έναν φραγμό σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, μέχρι – όπως πολύ σωστά λέει το σχέδιο νόμου – να γίνουν οι χαρακτηρισμοί, οι ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, τα χωροταξικά και όλες αυτές οι διαδικασίες.
Όμως, από την άλλη, επειδή δεν έχουμε κανένα χρονοδιάγραμμα για όλα τα υπόλοιπα, νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο ανοικτοί σε αυτόν τον κανόνα. Προφανώς, δεν πρέπει «να βάζουμε νερό στο κρασί μας», αλλά πρέπει να είμαστε ανοικτοί και όπου υπάρχει περίπτωση αυξημένων μέτρων προστασίας που πρέπει να ληφθούν άμεσα, λόγω μείωσης των οικοτόπων και των ειδών, με προεδρικό διάταγμα να μπορούν να λαμβάνονται άμεσα μέτρα ολικής απαγόρευσης δόμησης. Δεν μπορούμε να είμαστε χαλαροί προς τη μία κατεύθυνση. Πρέπει να έχουμε την ευελιξία μέσα από το σχέδιο νόμου να μπορούν να λαμβάνονται έκτακτα μέτρα ολικής απαγόρευσης.
Από την άλλη, μέχρι να γίνουν αυτά, πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες οι οποίοι να επιτρέπουν σε ιδιοκτήτες, που αυτή τη στιγμή έχουν αγοράσει αυτήν τη γη, με βάση το προηγούμενο καθεστώς, να μπορούν να συνεχίσουν χωρίς προβλήματα, πλην των περιπτώσεων, ξαναλέω, όπου υπάρχει άμεσος κίνδυνος, όπου πρέπει να μπαίνει ένας άμεσος φραγμός και να μην περιμένουμε μια χρονοβόρα διαδικασία. Πρέπει να υπάρχει η διακριτική ευχέρεια να ρυθμίζονται τα θέματα άμεσης αντιμετώπισης μέσα από ένα προεδρικό διάταγμα.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Εδώ μετ’ επιτάσεως ζητούσα κάποιοι να έρθει το ΓΕΩΤ.Ε.Ε και κάθε φορά ζητούν να έρθει το ΓΕΩΤ.Ε.Ε. για λόγους τους οποίους δεν ξέρω. Το ίδιο το ΓΕΩΤ.Ε.Ε. λοιπόν, μου έχει στείλει ένα έγγραφο και λέει ότι εκφράζει αδυναμία και δεν κατέστη δυνατή η λήψη απόφασης για λόγους αναγόμενους στον τρόπο λειτουργίας και αποφάσεων του διοικητικού συμβουλίου του ΓΕΩΤ.Ε.Ε.. Έχει προβλήματα το ΓΕΩΤ.Ε.Ε. λοιπόν και δεν μπορεί να έρθει. Όταν κάνουν συμβούλιο θα μας πουν τις απόψεις τους.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ συνήθως κάνω πρόταση να έρθει το ΓΕΩΤ.Ε.Ε., γιατί θεωρώ ότι είναι ένα θεσμικό όργανο της πολιτείας.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Κύριε Καρασμάνη, επειδή ξέρω ότι έχουν προβλήματα γι’ αυτό είπα να μην έρθουν.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ: Πιστεύω κάποια στιγμή να τα λύσουν τα προβλήματα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Έχει κληθεί ο κ. Καραμίχας Πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, που άλλοι συνάδελφοι από το ΠΑΣΟΚ επέμεναν και ο ίδιος έχει στείλει χαρτί ότι λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν μπορεί να παραβρεθεί εδώ.
Το λόγο έχει ο κ. Βαβίζος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΒΙΖΟΣ (Εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ένωσης Βιοεπιστημόνων): Κυρίες και κύριοι, καταρχήν σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Η παρέμβασή μας εστιάζεται κυρίως σε θέματα «επιστημονικότητας» των διατάξεων του νομοσχεδίου, διότι το μέχρι σήμερα καθεστώς πάσχει από πολλά προβλήματα ασάφειας των προηγούμενων διατάξεων και ορισμών. Τα προβλήματα αυτά συνετέλεσαν στην επιβολή καθεστώτος προστασίας του περιβάλλοντος σε περιοχές που είτε δεν το απαιτούσαν ή υπήρξε υπέρμετρη επιβολή όρων και περιορισμών, γεγονός που προφανέστατα προκαλεί προβλήματα και στην οικονομική, κοινωνική ανάπτυξη, αλλά κυρίως στην προστασία του περιβάλλοντος. Το νυν καθεστώς για όσους ασχολούνται με το περιβάλλον, όπως τα μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Βιοεπιστημόνων αντιμετωπίζουν προβλήματα ασάφειας. Το κύριο πρόβλημα είναι η χαρτογραφική ασάφεια, η επιστημονική ασάφεια, η ασάφεια προθέσεων και επιδιώξεων.
Το κυρίαρχο πρόβλημα είναι ότι ο ν.3650/86 είχε διατάξει μια συγκεκριμένη θεώρηση, η οποία εκ των πραγμάτων πρέπει να ξεπεραστεί, να λυθεί η κεντρική σύγκρουση ανάμεσα στο δασικό καθεστώς και στο υπόλοιπο καθεστώς προστασίας του περιβάλλοντος και ταυτόχρονα, οι αρμόδιες υπηρεσίες να συντονιστούν. Όλοι γνωρίζουμε το μη συντονισμό των υπηρεσιών παρόλο που υπήρξαν στο ίδιο υπουργείο. Επίσης, κάτι που προβλέπει το νομοσχέδιο είναι οι δυνατότητες φύλαξης των περιοχών αυτών, κυρίως από τις υπηρεσίες δημόσιας τάξης. Τα προβλήματα είναι τόσο επιστημονικά όσο και δημόσιας τάξης.
Επί των άρθρων, υπάρχει ένα γραπτό κείμενο, να μην σας κουράζω όπου εστιάζουμε τις παρατηρήσεις μας. Όταν μιλάμε για ανάπτυξη είναι και η συνιστώσα του ανθρώπου, διότι ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο μέρος της φύσης, η φύση συνεξελίσσεται με τον άνθρωπο και ο άνθρωπος συνεξελίσσεται με τη φύση. Κατά συνέπεια η όποια προστασία του περιβάλλοντος με βιολογικούς όρους, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τα έργα και τις δραστηριότητες του ανθρώπου και ταυτόχρονα θα πρέπει να εξασφαλίζεται η κοινωνική και η οικονομική ανάπτυξη. Δεν μπορεί να γίνει η επιμέρους προστασία του περιβάλλοντος και όχι η ολική.
Το άρθρο 2, μπαίνει σε ορισμούς και εκεί υπάρχουν κάποια θέματα που έχουν διαφορετική θεώρηση από την οικολογική επιστήμη. Για παράδειγμα, η αναφορά γίνεται σε οικοσυστήματα και όχι σε βιοκοινότητες που είναι σαφώς ορισμένες. Στην ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης ενός είδους – εκεί πια μπαίνουν στην πλήρη αοριστία – προτείνουμε να είναι τα αποτελέσματα της μαθηματικής, στατιστικής επεξεργασίας των δεδομένων που αφορούν σε προσδιορισμούς πληθυσμιακών μεγεθών για το υπό εξέταση είδος με χωρικές αναφορές σε συγκεκριμένους τύπους φυσικών οικοτόπων. Το ίδιο ισχύει για τη φέρουσα ικανότητα, όπου είναι ένας όρος που δεν ισχύει και είναι κάτι διαφορετικό για την βιολογική επιστήμη, η ελαστικότητα του περιβάλλοντος στην προκειμένη περίπτωση και πουθενά δεν υπάρχει ο ορισμός του φυσικού περιβάλλοντος, τι είναι φύση.
Στο εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών, προφανώς, μπαίνει θέμα κωδικοποίησης όλων των διατάξεων που υπάρχουν, διότι, αλλιώς, δεν μπορεί να λειτουργήσει κανένας και δεν μπορεί να καταλάβει που πρέπει να αναφερθεί όπως επίσης, το μεγάλο πρόβλημα της ασάφειας των ορίων, οι χαρτογραφικές ασάφειες, οι ασάφειες δεδομένων. Μιλάμε για ένα αετό στο βουνό, ο οποίος έχει μετοικήσει δέκα φορές ο ίδιος και αυτός ο αετός επιβάλλει καθεστώς προστασίας.

(Συνέχεια της ομιλίας του κ. Γεωργίου Βαβίζου)
Ή η αναφορά της «ύπαρξης», όπως γίνεται στην υπουργική απόφαση με την οποία μιλάει για την προστασία των πουλιών για παράδειγμα, αυτό κανονικά επιφέρει, σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς απόλυτης προστασίας της φύσης, λόγω ύπαρξης ειδών, την προστασία των οποίων επιβάλλει το καθεστώς αυτό. Πόσα είδη έχουμε; Γιατί τα έχουμε αυτά; Είναι πράγματι εκεί; Ή είναι μία τυχαία παρατήρηση; Γυρνώ στην προηγούμενη θέση μας για ύπαρξη χρονοσειρών στοιχείων, γιατί η οικολογία, τελικά, είναι Μαθηματικά, Φυσικοχημεία και τοπογραφικά δεδομένα συν τη βιολογική επιστήμη για να μπορούμε να συζητάμε με όρους κατανοητούς και λειτουργικούς. Αυτά όλα πρέπει να είναι αντικείμενο μελέτης. Οι μελέτες πρέπει προφανώς να ανατίθενται και να διεκπεραιώνονται με τις διαδικασίες περί μελετών Δημοσίου και όχι με προγράμματα, αναθέσεις κλπ. των οποίων τα αποτελέσματα μέχρι τώρα, μάλλον, είναι αρνητικά παρά θετικά. Η εποπτεία, η λειτουργία και ο συντονισμός των οργανισμών προστασίας περιβάλλοντος πρέπει προφανώς να υπαχθεί σε ένα ξεκάθαρο σύστημα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής και θεωρούμε ότι οι Δασικές Υπηρεσίες είναι μία δομή, η οποία πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρον. Ένα άλλο το οποίο αντιμετωπίζουμε συνεχώς είναι οι συγκρούσεις ανάμεσα στις επιδιώξεις προστασίας του περιβάλλοντος και στα οικονομικά συμφέροντα. Στην περίπτωση αυτή υπάρχουν ρήτρες του 1650, του Νόμου για το περιβάλλον, οι οποίες προβλέπουν αποζημίωση. Κατά συνέπεια, τα περίφημα κτηματολογικά διαγράμματα, τα οποία προσδιορίζουν επακριβώς τα αντικείμενα που θίγονται και το ποσό των αποζημιώσεων θα πρέπει να συνοδεύουν κάθε μελέτη που επιβάλλει καθεστώς προστασίας. Κατά συνέπεια, εάν πράγματι συντρέχουν οι προϋποθέσεις, κάποιος πρέπει να πληρώσει το κόστος της προστασίας. Και προφανώς όχι οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες. Τα κρατικά ιδρύματα, που έχουμε μία πληθώρα ιδρυμάτων, θα πρέπει προφανώς να συμβάλλουν στη προστασία του περιβάλλοντος παρέχοντας επιστημονική γνώση κλπ. και, πρόδηλα, χωρίς ιδιαίτερες αμοιβές, είναι το θεσμικό τους έργο. Και προφανώς, κάτι που η κυβέρνηση το έχει διακηρύξει ήδη, είναι η διαφάνεια σε όλα αυτά τα πράγματα. Η διαφάνεια και οι διαδικασίες για την ανάθεση έργων, μελετών, υπηρεσιών κλπ. Τέλος, είναι αυτή η περίφημη επιτροπή «ΦΥΣΗ 2000». Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της επιτροπής αυτής σαφώς πρέπει να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, και μάλιστα ανώτατης βαθμίδας, προκειμένου να λειτουργεί. Δεν είναι, γενικά έχουμε μια επιτροπή, η οποία επιτροπή κάτι κάνει. Πρέπει να έχουμε μια επιτροπή, η οποία να μπορεί να λειτουργεί στα πλαίσια του συντονισμού, επιμερισμού κονδυλίων κτλ. Και προφανώς η αλλαγή μέτρων για τη βιοποικιλότητα πρέπει να συνοδεύεται από μελέτες κι όχι να είναι αποτέλεσμα απόψεων. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος): Κι εμείς ευχαριστούμε τον κύριο Βαβίζο. Το λόγο έχει η κυρία Θεοδότα Νάντσου, εκπρόσωπο της WWF Hellas. Έχετε το λόγο για επτά λεπτά.
ΘΕΟΔΟΤΑ ΝΑΝΤΣΟΥ (Εκπρόσωπος της WWF Hellas): Ευχαριστώ πολύ. Καλησπέρα κι ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Για όσους ξέρουν τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, γενικά πολύ δύσκολα λέμε ένα μπράβο, σε πολιτικούς ειδικά. Για μας, όμως, αυτό το νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα, πραγματικά αξίζει επαίνου, ειδικά καθώς κατατίθεται σε μια πάρα πολύ δύσκολη εποχή.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: Εξαρτάται ποιους πολιτικούς έχετε γνωρίσει μέχρι στιγμής.
ΘΕΟΔΟΤΑ ΝΑΝΤΣΟΥ: Πάρα πολλούς, να είστε σίγουρος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: Να τους χαίρεστε!
ΘΕΟΔΟΤΑ ΝΑΝΤΣΟΥ: Σας ευχαριστώ πολύ!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: Σας παρακαλώ πολύ…
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος): Κύριε Βλάχο, είναι Αίθουσα του Κοινοβουλίου, την έχουμε καλεσμένη. Να την σεβαστούμε και μετά κι εμείς θα πούμε τις απόψεις μας. Κυρία Νάντσου, συνεχίστε!
ΘΕΟΔΟΤΑ ΝΑΝΤΣΟΥ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Μη βάζετε λόγια, κύριε Βλάχο, στο στόμα μου, λόγια τα οποία δεν είπα. Είπα ότι πολύ σπάνια λέμε μπράβο. Θεωρούμε ότι αυτό είναι μία πάρα πολύ θετική εξέλιξη σε μια πάρα πολύ δύσκολη εποχή. Θα θέλαμε όλη η κουβέντα για αυτό το νομοσχέδιο να είχε περιστραφεί γύρω από τις διατάξεις που πραγματικά αφορούν την προστασία της φύσης κι όχι να εστιάσουν στο γνωστό θέμα, για το οποίο ακούστηκαν και πάρα πολλά χθες, τις τελευταίες μέρες συγκεκριμένα, και το οποίο αφορά την εκτός σχεδίου δόμηση. Θα μείνω λίγο στο θέμα αυτό, επειδή πραγματικά αυτό φαίνεται να καίει και τα ΜΜΕ και πάρα πολλούς από τους Βουλευτές, και, προφανώς, και την επικαιρότητα. Για εμάς, προφανώς, το ζήτημα είναι να καταργηθεί η εκτός σχεδίου δόμηση σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Η εκτός σχεδίου δόμηση είναι μια τεράστια πληγή. Και αυτό πραγματικά αρχίζει και φαίνεται πια παντού. Κάνουμε μία δουλειά τώρα με το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και φαίνονται πραγματικά τα προβλήματα. Ειδικά σε κάποιους νομούς, όπως η Χαλκιδική, κύριε Πρόεδρε, και τους επόμενους μήνες θα βγάλουμε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις. Εμείς θεωρούμε ότι αυτή η οριζόντια ρύθμιση για τις περιοχές ΝATURA είναι η ελάχιστη ικανοποιητική για περιοχές, οι οποίες είναι ήδη προστατευόμενες, για περιοχές των οποίων τουλάχιστον το 60% αυτή τη στιγμή εξαιρείται της δόμησης. ’ρα δεν μιλάμε για το 27% της ελληνικής επικράτειας. Μιλάμε για περιοχές προστατευόμενες, για περιοχές των οποίων ένα τεράστιο ποσοστό δεν μπορεί να κτιστεί είτε γιατί είναι δάση και δασικές εκτάσεις, είτε γιατί έχει άλλες ειδικότερες ρυθμίσεις, πολεοδομικές ή από την περιβαλλοντική νομοθεσία, είτε γιατί είναι υδάτινα σώματα. Και τελικά αυτό που βγαίνει από τη δουλειά που έχουμε κάνει με το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, το Τμήμα Τηλεπισκόπησης, η ρύθμιση αυτή αφορά το 5% περίπου της ελληνικής επικράτειας και συγκεκριμένα τους ιδιοκτήτες που έχουν μεταξύ τεσσάρων και δέκα στρεμμάτων. Για εμάς, λοιπόν, κάπου πρέπει να γίνει η αρχή για αυτή την τεράστια πληγή που λέγεται εκτός σχεδίου δόμηση και που εξ ορισμού καταργεί οποιαδήποτε προσπάθεια του κράτους για σχεδιασμό. Εκτός σχεδίου δόμηση καταργεί οποιονδήποτε σχεδιασμό για τη δόμηση, για τη χωροταξία. Δεν έχει κανένα νόημα να υπάρχει χωροταξία, ας πούμε, στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, να υπάρχει Διεύθυνση Πολεοδομίας και να μπορεί ο καθένας στην ελληνική επικράτεια να καθορίζει και να δημιουργεί οικοδομικά τετελεσμένα. Και μετά να ερχόμαστε να ρυθμίσουμε, να φτιάξουμε δίκτυα σε οικισμούς, οι οποίοι έχουν διάσπαρτα κατανεμηθή σε ολόκληρη την επικράτεια. Για μας, λοιπόν, αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, το οποίο κάποια στιγμή πρέπει να το αντιμετωπίσει σοβαρά η ελληνική Πολιτεία. Ακούσαμε πραγματικά πάρα πολλά χθες και για τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, ότι είμαστε οικολάγνοι, οικοτρομοκράτες, ότι προσπαθούμε να περάσουμε διάφορες διατάξεις, ότι είμαστε οικολόγοι του καναπέ ή της Κυψέλης ή του Internet. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις είναι κατ’ εξοχήν άνθρωποι που δουλεύουν στη φύση. Δουλεύουμε χρόνια. Το πρόβλημα αυτό της δόμησης και των προβλημάτων που πραγματικά προσπαθεί αυτό το νομοσχέδιο, με έναν αρκετά ικανοποιητικό τρόπο, να αντιμετωπίσει, το βλέπουμε και θεωρούμε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί με αρχή αυτό το νομοσχέδιο. Για εμάς τα προβλήματα που θα πρέπει να εξεταστούν αφορούν την ημερομηνία από την ψήφιση του νομοσχεδίου και πέρα. Ποιος θα το εφαρμόσει αυτό το νομοσχέδιο; Ποιες Δασικές Υπηρεσίες θα κληθούν να εφαρμόσουν τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου; Ποιες Διευθύνσεις Περιβάλλοντος; Ποιες Πολεοδομίες; Ποια Αστυνομία, αν θέλετε; Ποιο Λιμενικό; Αυτά είναι τα μεγάλα προβλήματα και πραγματικά θα θέλαμε να γίνει μία ζύμωση στο ελληνικό Κοινοβούλιο και συνολικά στην ελληνική κοινωνία για το ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο φυσικός χώρος στην Ελλάδα. Και, προσέξτε με! Αυτό που πάμε να προστατεύσουμε, ελπίζουμε και μέσα από αυτό το νομοσχέδιο, δεν είναι τρία γλυκούλυκα ζωάκια ή ο αργυροπελεκάνος που είπε κάποιος Βουλευτής χθες, επειδή είναι ένα ωραίο ζωάκι και πετάει όμορφα. Το αντίθετο. Αυτή τη στιγμή αυτό που πάμε να προστατεύσουμε είναι το μέλλον αυτής της κοινωνίας. Το θέμα που σηκώθηκε τώρα στην Αυστραλία με την καταστροφή που έγινε στο Brisbane, είναι ότι επειδή κι εκείνοι είχανε κάποιες ρυθμίσεις που πλησίαζαν το ελληνικό εφεύρημα για την εκτός σχεδίου δόμηση. Αυτό που συνέβη στο λεκανοπέδιο του Brisbane είναι ότι κλείστηκαν όλες οι φυσικές διέξοδοι για την εκτόνωση των φυσικών φαινομένων, όπως είναι η πλημμύρα που συνέβη εκεί. Αυτό, λοιπόν, πια που θεωρείται δεδομένο και προσπαθεί να αντιμετωπίσει, εκ των υστέρων, η Αυστραλία είναι το πώς θα αντιμετωπίσει κατ’ αρχήν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, δεύτερον δασικές πυρκαγιές – όπως είδαμε το προηγούμενο καλοκαίρι πάλι στην Αυστραλία, κι όπως το ζήσαμε κι εμείς. Το θέμα, λοιπόν, της δόμησης είναι το κορυφαίο πρόβλημα του φυσικού χώρου στην Ελλάδα και είναι και θέμα ασφάλειας της ίδιας της δικής μας κοινωνίας. Ασφάλειας ενάντια στις δασικές πυρκαγιές, γιατί είναι και ο κύριος λόγος για τις καταπατήσεις. Όλη η διαφθορά μέσα στις υπηρεσίες και τα κίνητρα για διαφθορά αφορούν το λίγο να αλλάξουμε το καθεστώς που θα αποδείξει ότι έχουμε το δικαίωμα για εκτός σχεδίου δόμηση. ’ρα μιλάμε για επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις οποίες πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε σοβαρά πως θα αντιμετωπίσουμε. Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για πυρκαγιές. Πρέπει να μιλάμε για προστασία του φυσικού χώρου ως εγγενούς κομματιού της δικής μας ζωής και της κοινωνίας μας. Δεν είναι απλά ρομαντικό το θέμα. Και αυτό πραγματικά θα θέλαμε, και θεωρούμε ότι εδώ είναι το μεγάλο πολιτικό ζήτημα που καλείται να επιλύσει το ελληνικό Κοινοβούλιο σήμερα με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο – πως θα αντιμετωπίσουμε την προστασία του φυσικού χώρου ως κομματιού της ζωής της χώρας μας. Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε!
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Ευχαριστούμε την κυρία Νάντσου. Τον λόγο έχει ο κύριος Μιχαήλ Βάκκας, Πρόεδρος του Πανελλαδικού Συλλόγου Εργαζομένων Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών.
ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΚΚΑΣ (Πρόεδρος του «Πανελλαδικού Συλλόγου Εργαζομένων Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών»): Ευχαριστούμε κι εμείς για την πρόσκληση. Έχουμε καταθέσει ένα σχετικό υπόμνημα με τις θέσεις μας. Ως «Πανελλαδικός Σύλλογος Εργαζομένων», γενικά, θεωρούμε ότι το σχέδιο νόμου κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Εντούτοις, έχουμε να επισημάνουμε ορισμένα πολύ σημαντικά ζητήματα σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των προστατευόμενων περιοχών και την προστασία της βιοποικιλότητας, κυρίως ως προς το πώς θα λειτουργήσει όλη αυτή η «ιστορία» που λέγεται «Εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών», όταν αυτό δεν είναι ενιαίο σε ό,τι αφορά τη διοίκησή του, τον τρόπο λειτουργίας του, σε ποιο Υπουργείο υπάγεται το κάθε σχήμα διοίκησης, καθώς επίσης και τι χρηματοδότηση έχει.
Από το σχέδιο νόμου προκύπτουν, στην ουσία, τρία διαφορετικά σχήματα διοίκησης των προστατευόμενων περιοχών: οι υπό ίδρυση Διευθύνσεις Συντονισμού στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις – θα πρόκειται, δηλαδή, για Διευθύνσεις που είναι στελεχωμένες με τακτικό προσωπικό, τακτικό προϋπολογισμό, συγκεκριμένη δομή και λειτουργία και θα υπάγονται στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Οι προστατευόμενες περιοχές τις οποίες θα διαχειρίζονται οι υφιστάμενοι Φορείς Διαχείρισης. Εδώ εντάσσονται οι φορείς διαχείρισης που είναι εποπτευόμενοι απευθείας από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματολογικής Αλλαγής (Υ.Π.Ε.Κ.Α.), έχουν αποκλειστικά και μόνο έκτακτο προσωπικό, η χρηματοδότησή τους είναι αποκλειστικά – αποκλειστικά και μόνο – από επιχειρησιακά προγράμματα … και θα υπάρχει κι ένα τρίτο σχήμα, για τις κατηγορίες των περιοχών 4, 3 και 5, που θα διοικούνται και θα διαχειρίζονται από τις οικείες αρχές, όπως αναφέρει το σχέδιο νόμου, χωρίς να διευκρινίζεται ακριβώς ποιες είναι αυτές οι αρχές.
Εμείς δε θα σταθούμε τόσο πολύ σε νέες έννοιες και σε ορισμούς, που θέτει το σχέδιο νόμου – δεν θεωρούμε ότι είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι στην εφαρμογή του υφιστάμενου νομικού πλαισίου. Δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι στιγμής το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο. Σίγουρα χρειάζεται το σχέδιο νόμου για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, για να επικαιροποιήσει κάποια θέματα, για να προχωρήσουν οι τόποι κυνηγετικής (;;;) ονομασίας στο να χαρακτηριστούν «ειδικές ζώνες διατήρησης», αλλά πρέπει να δούμε και με το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο τι γίνεται. Γιατί σήμερα δεν υπάρχουν Προεδρικά Διατάγματα σε όλους τους φορείς διαχείρισης, όπως έπρεπε; Γιατί σήμερα δεν υπάρχουν κανονισμοί διοίκησης και λειτουργίας του προστατευτέου αντικείμενου; Πώς θα γίνει η διατήρηση και η διαχείριση της προστατευόμενης περιοχής; Γιατί σήμερα δεν υπάρχει τακτικό προσωπικό και τακτικός προϋπολογισμός για τους «Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών»; Θεωρούμε ότι εκεί θα έπρεπε να δώσει το νομοσχέδιο λίγο μεγαλύτερη βάση.
Δεδομένου ότι οι «Διευθύνσεις Συντονισμού Προστατευόμενων Περιοχών» θα είναι σε αποκεντρωμένο επίπεδο, στην ουσία απευθείας υπαγόμενες στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματολογικής Αλλαγής (Υ.Π.Ε.Κ.Α.) θα είναι οι προστατευόμενες περιοχές που διοικούνται από τους «Φορείς Διαχείρισης». Θα έπρεπε, λοιπόν, οι φορείς διαχείρισης να αναβαθμιστούν – το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία -, να είναι τα κύρια εργαλεία άσκησης πολιτικής από το Υπουργείο και να εφαρμοστούν, επιτέλους, οι σχετικές διατάξεις, τόσο του Ν. 1650, όσο και του Ν. 2742.
Π.χ. αναφέρεται στο άρθρο 25, ότι τα λειτουργικά έξοδα του «Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης ‘Αντώνης Τρίτσης’» θα καλύπτονται από τον τακτικό προϋπολογισμό… Δεν ξέρω ποιος εδώ μέσα πιστεύει ότι το πάρκο αυτό, όσο σημαντικό κι αν είναι, είναι πιο σημαντικό – θα μιλήσω για τον φορέα στον οποίο εργάζομαι – από το «Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου», τη μεγαλύτερη χερσαία προστατευόμενη περιοχή της χώρας, με δύο υφιστάμενους εθνικούς δρυμούς και εννέα (9) περιοχές «Νatura», οι οποίες πρόσφατα έγιναν έντεκα (11). Γιατί να μην υπάρξει ρύθμιση και για τους «Φορείς Διαχείρισης» στον τακτικό προϋπολογισμό, τουλάχιστον για τα λειτουργικά τους έξοδα;
Μια άλλη παρατήρηση είναι στο άρθρο 5, όπου ναι μεν θα λυθεί η αλληλοκάλυψη και η σύγχυση αρμοδιοτήτων που υπάρχει με το καθεστώς των εθνικών δρυμών και των εθνικών πάρκων, αλλά το να χαρακτηρίσουμε τους εθνικούς δρυμούς – οι οποίοι, σημειωτέον, όλοι υπάγονται πλέον σε μεγαλύτερους σχηματισμούς, σε εθνικά πάρκα, δηλαδή σε προστατευόμενες περιοχές – το να τους χαρακτηρίσουμε πάλι «φυσικά» ή «εθνικά» ή «περιφερειακά» πάρκα, θα δημιουργήσει μια κατάσταση, στην οποία θα υπάρχει π.χ. το «Εθνικό Πάρκο της Βόρειας Πίνδου», αναφέρομαι πάλι στην περιοχή μας, και μέσα εκεί θα υπάρχουν και δύο περιφερειακά πάρκα ή δύο εθνικά πάρκα, μέσα στην ίδια έκταση. Με την κατάργηση, βέβαια, αυτή και την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος για τη μετονομασία των δρυμών σε «φυσικά πάρκα» κατευθείαν θα προκύψει ένα κενό σε ό,τι αφορά το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας τους.
Αυτή τη στιγμή οι εθνικοί δρυμοί έχουν κανονισμούς λειτουργίας, κάτι το οποίο οι «Φορείς Διαχείρισης» δεν έχουν. Βάσει αυτών των κανονισμών λειτουργίας εκδίδονται δασικές αστυνομικές διατάξεις από την υπεύθυνη Δασική Υπηρεσία και για χρήσεις συγκεκριμένες, για τις οποίες βγαίνουν κάθε δέκα χρόνια Δ.Α.Δ. (Δασικές Αστυνομικές Διατάξεις), όπως π.χ. το rafting, η άσκηση αυτής της δραστηριότητας, θα προκύψει κατευθείαν ένα μεγάλο κενό.
Όλα αυτά εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα: ταυτόχρονα να βγουν τα Π.Δ. για τα εθνικά πάρκα, ταυτόχρονα να καταργηθεί το καθεστώς των εθνικών δρυμών και ταυτόχρονα θα πρέπει να βγει κι ο κανονισμός διοίκησης και λειτουργίας κάθε προστατευόμενης περιοχής.
Θα πρέπει, επίσης, να προχωρήσουν επιτέλους τα σχέδια διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών. Δεν είναι δυνατόν σχέδια διαχείρισης που έχουν εκπονηθεί κι έχουν πληρωθεί με χρήματα ευρωπαϊκών προγραμμάτων να μένουν στα υπουργεία δύο και τρία και τέσσερα χρόνια, όταν υποτίθεται ότι αυτά τα σχέδια διαχείρισης έχουν διάρκεια πέντε ετών. Και κανένα από αυτά δεν έχει εγκριθεί.
Επίσης, ζητάμε με το υπόμνημά μας να δοθεί μια διευκρίνιση στο άρθρο 7, σε σχέση με τις υπό ίδρυση «Διευθύνσεις Συντονισμού Προστατευόμενων Περιοχών», γιατί δεν διευκρινίζεται αν αυτές θα έχουν την εποπτεία και τη διαχείριση… αναφέρεται ότι θα έχουν την εποπτεία και τη διαχείριση όλων των προστατευόμενων περιοχών της χωρικής αρμοδιότητάς τους. Πρέπει να γίνει διευκρίνιση συγκεκριμένη ότι θα έχουν την ευθύνη και τη διαχείριση αυτών των περιοχών, εκτός των περιοχών για τις οποίες υπάρχει και έχει συσταθεί «Φορέας Διαχείρισης».
Κατά τα άλλα, θεωρούμε ότι το σχέδιο νόμου είναι στη σωστή κατεύθυνση, θα λύσει κάποια ζητήματα, αλλά είναι και ευκαιρία να αντιμετωπιστούν κάποια άλλα. Είναι ευκαιρία οι «Φορείς Διαχείρισης» πλέον να αναλάβουν τον πραγματικό ρόλο που τους αξίζει και να αναγνωριστούν από το Υπουργείο και να εκμεταλλευτεί το Υπουργείο την τεχνογνωσία που έχει συσσωρευθεί στο προσωπικό, το οποίο εργάζεται απλήρωτο τους τελευταίους 10, 12 μήνες κατά περίπτωση, και το οποίο εργάζεται χωρίς διαχείριση επί 4 ή 5 χρόνια. Ευχαριστώ πολύ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής). Ευχαριστούμε τον κύριο Βάκκα για την τοποθέτησή του. Τον λόγο έχει ο κύριος Νικόλαος Μπόκαρης, Πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων».
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ (Πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων»): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την πρόσκληση. Με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο εκσυγχρονίζεται το υπάρχον νομικό πλαίσιο για τις προστατευόμενες περιοχές και οι διατάξεις για τη διαχείριση και προστασία της ελληνικής βιοποικιλότητας.
Δεν έχουμε να κάνουμε ειδικές παρατηρήσεις στα άρθρα 1,2,3,4,5 και 6. Θεωρούμε ότι οι διατάξεις αυτές αποτελούν αναδιατύπωση, με μεγαλύτερη πληρότητα διατάξεων, του Ν. 1650, που ήδη ισχύουν, και, επιπροσθέτως, κωδικοποιούνται οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις επιμέρους προστατευόμενες περιοχές ή φυσικές ενότητες, που προσδιορίζονται στο συζητούμενο νομοσχέδιο.
Βεβαίως, υπάρχουν και οι συνάδελφοι από το ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. (Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας), οι οποίοι μπορούν να κάνουν πιο ειδικές παρατηρήσεις γι’ αυτά τα άρθρα. Εγώ θα επικεντρωθώ στο άρθρο 7 στην αρχή, για το οποίο θα διατυπώσω την πάγια θέση της Ένωσης Δασολόγων, ότι δεν είναι δυνατή η ανάθεση αρμοδιοτήτων διοίκησης και διαχείρισης σε ιδιωτικούς φορείς, ενώ η προστασία παραμένει στις δημόσιες αρχές. Συνεπώς, εμείς ζητήσαμε κατά το παρελθόν και ζητάμε και σήμερα την κατάργηση των «Φορέων Διαχείρισης», που αφορούν δασικά οικοσυστήματα, τα οποία είναι δημόσια, και την ενσωμάτωση του προσωπικού τους στις οικείες δασικές υπηρεσίες, ώστε να μην υπάρχει πολυδιάσπαση και τελικά σύγχυση αρμοδιοτήτων, αλλά μία και ενιαία πολιτική για τα φυσικά χερσαία οικοσυστήματα. Αυτό σήμερα ισχύει πολύ περισσότερο, διότι και η δασική πολιτική είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής και πρέπει να γεφυρωθεί η – επιτρέψτε μου να πω – δυσλειτουργία, που έχει διαπιστωθεί και φθάνει σε επίπεδο εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας στις προστατευόμενες δασικές περιοχές.

(Συνέχεια ομιλίας κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΚΑΡΗ, Προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων)
Συνεπώς, προτείνουμε να αλλάξει η διατύπωση της παραγράφου 1 του άρθρου 7 και να προβλεφθεί η δυνατότητα με κοινή απόφαση των Υπουργών ΠΕΚΑ και Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, να καταργούνται ή να συγχωνεύονται φορείς διαχείρισης του άρθρου 15 του ν. 2742 και να ανατίθενται οι σχετικές αρμοδιότητες στις οικείες δημόσιες αρχές, οι οποίες ήδη με το υπάρχον νομικό πλαίσιο και τα δάση, ασκούν αυτές τις αρμοδιότητες.
Επίσης, σε παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου, αναφέρεται ότι με Προεδρικό Διάταγμα ιδρύονται διευθύνσεις συντονισμού προστατευόμενων περιοχών σε επίπεδο αποκεντρωμένης διοίκησης, με αρμοδιότητα την εποπτεία και διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών κ.λπ..
Απ’ ότι γνωρίζω, υπάρχει διεύθυνση συντονισμού και επιθεώρησης στους οργανισμούς των αποκεντρωμένων διοικήσεων και η σύσταση μιας ομώνυμης διεύθυνσης στο ίδιο διοικητικό επίπεδο μάλλον σύγχυση θα προκαλέσει, πολύ περισσότερο διότι αφορά την άσκηση συναφών αρμοδιοτήτων, τουλάχιστον για τα δασικά οικοσυστήματα. Εκτός από τη σύγχυση του ονόματος, θα μπορούσε και για οικονομία κλίμακας να ανατεθεί η αρμοδιότητα αυτή στις υπάρχουσες διευθύνσεις συντονισμού και επιθεώρησης, με την προσθήκη κάτω από αυτές διοικητικής μονάδας και με αποκλειστικές αρμοδιότητες αυτές που περιγράφονται στην παράγραφο 2 του άρθρου 7 του νομοσχεδίου και με την πρόβλεψη για πρόσληψη απαραίτητων επιστημονικών ειδικοτήτων, μηχανικών, βιολόγων, ορνιθολόγων κ.λπ..
Σε περίπτωση που επιμείνετε στη σύσταση διεύθυνσης συντονισμού των φορέων διαχείρισης, αυτή θα πρέπει να υπαχθεί στη γενική διεύθυνση δασών και αγροτικής ανάπτυξης της αποκεντρωμένης διοίκησης με επιπλέον πρόβλεψη για την διάρθρωσή της σε υποκείμενα τμήματα, διότι και οι αγροτικές εκτάσεις και δασικές εκτάσεις είναι κυρίαρχα στοιχεία των προστατευόμενων περιοχών.
Επίσης, η ίδια διευθέτηση πρέπει να γίνει και στην παράγραφο 6 το άρθρο 7 του νομοσχεδίου. Προτείνουμε η διοικητική μονάδα σε επίπεδο Υπουργείου Περιβάλλοντος, να δημιουργηθεί σε ειδική γραμματεία δασών. Αυτό το προτείνω, διότι μετά τη σύσταση ενιαίου διοικητικού τομέα, εννοώ της ειδικής γραμματείας δασών, θα πρέπει το ΥΠΕΚΑ να προχωρήσει στην διοικητική ένταξη και των υπολοίπων τμημάτων της διεύθυνσης περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ που έχουν συναφές αντικείμενο, στην ειδική γραμματεία δασών. Αυτό είναι μια μοναδική ευκαιρία για να ενισχύσουμε την ενσωμάτωση τομέα στο νέο Υπουργείο και να έχουμε διεπιστημονική στελέχωση, κάτι που πιστεύω ότι είναι για όλους απαραίτητο.
Στο επίμαχο άρθρο 9, πιστεύω ότι έπρεπε να συμπεριληφθεί μια διάταξη για την ορθολογικότερη ρύθμιση του κυνηγιού στις ειδικές ζώνες διαχείρισης. Δεν μιλάμε για απαγόρευση του κυνηγιού στις περιοχές αυτές, αλλά για μέτρα όπως για παράδειγμα ο μικρός περιορισμός της κυνηγετικής περιόδου.
Δεύτερον, σε ότι αφορά τη ζητούμενη αυστηροποίηση του καθεστώτος εκτός σχεδίου δόμησης, θέλω να τονίσω για ακόμα μια φορά την πάγια θέση της ένωσής μας, που είναι η πλήρης κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης. Αυτή είναι η θέση που έχουν εκφράσει διαχρονικά όλοι οι επιστημονικοί φορείς.
Κύριοι βουλευτές, εγώ δεν είμαι ούτε πολεοδόμος ούτε χωροτάκτης, μπορώ όμως να σας περιγράψω τι ακριβώς επίπτωση είχε για τα δασικά οικοσυστήματα η ισχύς αυτού του αναχρονιστικού καθεστώτος. Από την εποχή του Συντάγματος του 1975, με το οποίο θεσπίστηκαν ιδιαίτερα προστατευτικές διατάξεις για τα δάση, μέχρι σήμερα, όλοι οι νόμοι που ψηφίστηκαν από την Ελληνική Βουλή, αποσκοπούσαν είτε στη μείωση του προστατευτέου αγαθού, δηλαδή των δασικών οικοσυστημάτων, είτε στη μείωση του βαθμού προστασίας τους.
Για παράδειγμα, νόμος 998, εφευρέθηκαν οι δασικές εκτάσεις για να αποκοπούν από τα δάση και να μπορούν εύκολα να αποδοθούν σε άλλες χρήσεις.
Νόμος 1734, εφευρέθηκε η έννοια των βοσκοτόπων που είναι μορφή χρήσης και υπήρχε σύγχυση με τη μορφή των δασών. Δηλαδή, επιχειρήθηκε να απoκοπούν οι βοσκότοποι από την προστασία που παρέχει το Σύνταγμα στα δάση και τις δασικές εκτάσεις.
Νόμος 3208, διαφοροποιήθηκαν τα ποσοτικά κριτήρια για το χαρακτηρισμό των δασών και των δασικών εκτάσεων.
Νόμος 3147, άρθρο 1 παράγραφος 6 και 7, για τις εποικιστικές εκτάσεις όπου κατά παράδοξο τρόπο θεσπίστηκαν επτά δασικά είδη, τα οποία είναι απαραίτητο για τις εποικιστικές εκτάσεις για να χαρακτηριστούν ως δασικά οικοσυστήματα.
Προσπάθεια συνταγματικής αναθεώρησης του 2004. Επιχειρήθηκε η απόσχιση των δασικών εκτάσεων από την συνταγματική προστασία.
Όλα αυτά αποτελούν πτυχές του ιδίου προβλήματος και έχουν την ίδια αιτία, την προσδοκία για αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων δασικού χαρακτήρα, προκειμένου να αποδοθούν στην οικιστική αξιοποίηση με όρους εκτός σχεδίου δόμησης. Από την άλλη μεριά, αυτός ο όρος του εκτός σχεδίου τι προκάλεσε στη διοίκηση; Επιτρέψτε μου να μιλήσω εκτός κειμένου, τρέχουν όλοι οι δασολόγοι συνάδελφοί μου από δικαστήριο σε δικαστήριο με τη δικογραφία στο χέρι, είτε για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα του δημοσίου είτε σε αγωγές και δίκες που έχουν οι πολίτες. Εμείς, θέλουμε τον δασολόγο όχι «δικηγόρο», αλλά υπηρέτη των φυσικών οικοσυστημάτων, να εφαρμόζει την επιστήμη που έμαθε και να μένει μόνο εκεί.
Πιστεύουμε, λοιπόν, αν θέλετε πραγματικά σαν εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, να κάνετε μια θεμελιώδη τομή στο θέμα αυτό και να καταργήσετε την εκτός σχεδίου δόμηση εδώ και τώρα και να απαλλάξετε τα δάση και τις δασικές εκτάσεις από αυτή την πραγματική γάγγραινα που ταλαιπωρεί και τη διοίκηση, αλλά και εμάς τους δασολόγους. Συνεπώς, εγώ βλέπω τη ρύθμιση του Υπουργείου Περιβάλλοντος απολύτως θετική.
Κυρία Υπουργέ, έχω κάνει και μια προσθήκη στο άρθρο 20 παράγραφος 14 και θέλω παρακαλώ πολύ να τη δείτε, που είναι η ίδρυση εθνικής τράπεζας δασικού γενετικού υλικού στην ειδική γραμματεία δασών. Αυτό δεν έχει καμία οικονομική επιβάρυνση και ενδεχομένως θα δώσει μια άλλη διάσταση στο πολλαπλασιαστικό υλικό και θα εξασφαλίσει την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά που πραγματικά θέλουμε.