ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΔΑΣΟΛΟΓΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Διδότου 26 – 10680 Αθήνα
Αθήνα, 19/1/2011
Αρ. Πρωτ. : 2

Προς:
Πρόεδρο Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου
(για την κοινοποίηση στα μέλη της επιτροπής)
Βουλή

Θέμα : Παρατηρήσεις και προτάσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δ.Υ στο σχεδίου νόμου “Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις¨

Σχετικά με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις και σε σχέση με τα θέματα που αφορούν στα δασικά οικοσυστήματα που αποτελούν συστατικό στοιχείο όλων των προστατευόμενων περιοχών, θα ήθελα να λάβετε υπόψη σας τα εξής: .
’ρθρα 1,2,3,4, 5 και 6
Γενικά με το συζητούμενο νομοσχέδιο εκσυγχρονίζεται το υπάρχον νομικό πλαίσιο για τις προστατευόμενες περιοχές αλλά και οι διατάξεις για τη διαχείριση και προστασία της ελληνικής βιοποικιλότητας .
Συνεπώς έχουμε θετική άποψη για τις διατάξεις του σχεδίου νόμου που αφορούν π.χ την ένταξη όλων των κατηγοριών σε ενιαίο πλαίσιο, το σαφή χαρακτηρισμό των Τόπων Κοινοτικής Σημασίας ( περιοχές NATURA) τις ειδικές Ζώνες Διατήρησης (ΕΖΔ), την υποχρέωση της Πολιτείας για κατάρτιση εθνικών καταλόγων απειλουμένων ειδών χλωρίδας και πανίδας, την αναγνώριση / καταγραφή των μικρών υγροτόπων, κλπ.
Εξάλλου στο σχέδιο νόμου περιλαμβάνονται διατάξεις που αποτελούν αναδιατύπωση με μεγαλύτερη πληρότητα διατάξεων του Ν.1650/1986 που ήδη ισχύουν και επιπρόσθετα κωδικοποιούνται οδηγίες της Ε.Ε για τις επιμέρους προστατευόμενες περιοχές ή φυσικές ενότητες που προσδιορίζονται στο συζητούμενο νομοσχέδιο. Για τις διατάξεις αυτές δεν έχουμε να κάνουμε καμιά τεχνική παρατήρηση η προσθήκη ( αναφέρομαι στα άρθρα 1, 2 , 3 ,4, 5 και 6)
’ρθρο 7 .
Για το άρθρο 7 έχουμε να παρατηρήσουμε ότι η πάγια (από την ψήφιση του νόμου 2742/1999 και μετά) θέση της ένωσης μας είναι ότι δεν είναι δυνατή η ανάθεση αρμοδιοτήτων διοίκησης και διαχείρισης σε ιδιωτικούς φορείς ενώ η προστασία παραμένει στις δημόσιες αρχές. Συνεπώς εμείς ζητήσαμε και ζητάμε και σήμερα, την κατάργηση των φορέων διαχείρισης που αφορούν δασικά οικοσυστήματα που είναι δημόσια και την ενσωμάτωση του προσωπικού τους στις οικείες δασικές Υπηρεσίες, ώστε να μην υπάρχει πολυδιάσπαση και τελικά σύγχυση αρμοδιοτήτων, αλλά μια και ενιαία πολιτική για τα φυσικά χερσαία οικοσυστήματα. Αυτό σήμερα ισχύει πολύ περισσότερο διότι και οι δασική πολιτική είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και πρέπει να γεφυρωθεί αυτή η, επιτρέψτε μου να πω, δυσλειτουργία που έχει διαπιστωθεί και φτάνει σε επίπεδο εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας στις προστατευόμενες δασικές Περιοχές .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κοινή ορολογία που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις ασκούμενες αρμοδιότητες. Δηλαδή ενώ στο άρθρο 4 παρ. 5 προβλέπονται σχέδια διαχείρισης πενταετούς διάρκειας, έχουμε αντίστοιχα σχέδια διαχείρισης (υπέρ δεκαετούς διάρκειας) που προβλέπονται από το δασικό κώδικα, (με βάση τη δασολογική επιστήμη και τον αναγκαίο περίτροπο χρόνο για την αειφορική διαχείριση των δασών), πιθανά με διαφορετικό αντικείμενο, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν διευκρινίζεται και θα προκαλέσει προβλήματα.

Συνεπώς προτείνουμε να αλλάξει η διατύπωση της παραγράφου 1 του άρθρου 7 και να προβλεφθεί, η δυνατότητα, με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης να καταργούνται ή να συγχωνεύονται οι φορείς διαχείρισης του άρθρου 15 του ν.2742/1999 και να ανατίθενται οι σχετικές αρμοδιότητες στις οικείες δημόσιες αρχές, οι οποίες ηδη με το υπαρχον νομικό πλάισιο για τα δαση ασκούν αυτές τις αρμοδιότητες.
Επίσης στην παράγραφο 2 του ιδίου άρθρου αναφέρεται ότι με Προεδρικό Διάταγμα ιδρύονται Δ/νσεις Συντονισμού Προστατευόμενων Περιοχών σε επίπεδο Αποκεντρωμένης Διοίκησης, με αρμοδιότητα την εποπτεία και διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών, το συντονισμό των σωμάτων ασφαλείας κλπ.
Ήδη από ότι γνωρίζω υφίσταται Δ/νση Συντονισμού και Επιθεώρησης στους οργανισμούς των αποκεντρωμένων διοικήσεων και η σύσταση μιας ομώνυμης Δ/νσης στο ίδιο διοικητικό επίπεδο, μάλλον σύγχυση θα προκαλέσει, πολύ περισσότερο διότι αφορά την άσκηση συναφών αρμοδιοτήτων τουλάχιστον για τα δασικά οικοσυστήματα
Εκτός από την αλλαγή του ονόματος που θα πρέπει να γίνει θα μπορούσε για οικονομία κλίμακας να ανατεθεί η αρμοδιότητα αυτή στις υπάρχουσες Δ/νσεις Συντονισμού και Επιθεώρησης, με την προσθήκη κάτω από αυτές διοικητικής μονάδας σε επίπεδο τμήματος και με αποκλειστικές αρμοδιότητες αυτές που περιγράφονται στην παράγραφο 2 του άρθρου 7 και με την πρόβλεψη των απαραίτητων επιστημονικών ειδικοτήτων(μηχανικούς, βιολόγους, ορνιθολόγους, κλπ) .
Σε περίπτωση που επιμείνετε στη σύσταση Δ/νσης Συντονισμού των Φορέων Διαχείρισης, αυτή θα πρέπει να υπαχθεί στη Γενική Δ/νση Δασών και Αγροτικής Ανάπτυξης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης με επιπλέον πρόβλεψη για την διάρθρωση της σε υποκείμενα τμήματα ανάλογα με το προστατευταίο αντικείμενο.
Επίσης στην παράγραφο 6 του άρθρου 7 και με δεδομένο ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός Ειδικών ζωνών Διαχείρισης αφορά δασικά οικοσυστήματα, προτείνουμε η διοικητική μονάδα για τον συντονισμό και εύρυθμη λειτουργία των Φ. Δ. (από τη στιγμή που συνεχίσουν να υπάρχουν) να ιδρυθεί στην Ειδική Γραμματεία Δασών.
Αυτό το προτείνω διότι μετά τη σύσταση ενιαίου διοικητικού τομέα (εννοώ της ειδικής Γραμματείας Δασών) θα πρέπει το Υ.Π.Ε.Κ.Α να προχωρήσει στην διοικητική ένταξη και των υπολοίπων τμημάτων της Δ/νσης Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ (που έχουν συναφές αντικείμενο) στη Ειδική Γραμμάτια δασών. Αυτό είναι και μια μοναδική ευκαιρία για να ενισχύσουμε την ενσωμάτωση του Τομέα στο νέο Υπουργείο και να έχουμε διεπιστημονική στελέχωση , κάτι που νομίζω όλοι το θεωρούμε απαραίτητο.
’ρθρο 9
Πρέπει, κατά την άποψη μας να προβλεφθεί διάταξη για την ορθολογικότερη ρύθμιση του κυνηγίου στις Ε.Ζ.Δ. Δεν μιλάμε για απαγόρευση του κυνηγίου στις περιοχές αυτές, αλλά για μέτρα όπως π.χ. ο μικρός περιορισμός της κυνηγετικής περιόδου .
Σε ότι αφορά στην πολυσυζητούμενη αυστηροποίηση του καθεστώτος εκτός σχεδίου δόμησης για τις περιοχές που υπάγονται σε Ειδικές Ζώνες Διαχείρισης και τις Ζώνες Ειδικής Προστασίας θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:
Πάγια θέση της Ένωσης μας είναι η πλήρης κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης . Αυτή είναι η θέση που έχουν εκφράσει οι περισσότεροι επιστημονικοί φορείς .
Εγώ κύριοι δεν είμαι ούτε πολεοδόμος ούτε χωροτάκτης ….Μπορώ όμως να σας περιγράψω τι ακριβώς επίπτωση είχε για τα δασικά οικοσυστήματα η ισχύς αυτού του αναχρονιστικού καθεστώτος .
Από την εποχή του συντάγματος του έτους 1975 (με το οποίο θεσπίστηκαν ιδιαίτερα προστατευτικές διατάξεις για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις) και μέχρι σήμερα , όλοι οι νόμοι αποσκοπούσαν είτε στη μείωση του προστατευταίου αγαθού (των δασικών οικοσυστημάτων) είτε στη μείωση του βαθμού προστασίας τους. Για παράδειγμα :
Ν.998/79 όπου ανακαλύφθηκαν σαν ιδιαίτερη κατηγορία οι δασικές εκτάσεις για να επιτραπεί η ευκολότερη αλλαγή χρήσης τους
Ν.1734/1987 περί βοσκοτόπων όπου επιχειρήθηκε να χρησιμοποιηθεί η χρήση εκτάσεων ως βοσκοτόπων, για να απεμπλακούν αυτές από τη συνταγματική προστασία.
Ν.3208/2003 όπου διαφοροποιούνται τα ποσοτικά κριτήρια για το χαρακτηρισμό των εκτάσεων ως δασών
Ν.3147/2003 άρθρο 1 παρ .6 και 7 που αφορά τις εποικιστικές εκτάσεις (όπου κατά αντιεπιστημονικό τρόπο διακρίνονται 7 δασικά είδη για το χαρακτηρισμό των εποικιστικών εκτάσεων ως δασικών)
Προσπάθεια συνταγματικής αναθεώρησης του έτους 2004 όπου επιχειρήθηκε η εξαίρεση των δασικών εκτάσεων από τη συνταγματική προστασία και η διάθεση τους για οικιστική αξιοποίηση

Όλα αυτά αποτελούν πτυχές του ίδιου προβλήματος και έχουν την ίδια αιτία – την προσδοκία για αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων δασικού χαρακτήρα προκειμένου να αποδοθούν στην οικιστική αξιοποίηση ¨με όρους εκτός σχεδίου δόμησης¨-

Από την άλλη πλευρά όλα αυτά τα χρόνια οι δασολόγοι και γενικότερα οι δασικοί υπάλληλοι έχουν εμπλακεί σε μια διαδικασία υποστήριξης των δικαιωμάτων του δημοσίου, έρχονται σε σύγκρουση με τα διάφορα μικρά ή μεγαλύτερα τοπικά συμφέροντα , έχουν εγκαταλείψει τη διαχείριση και την προστασία των δασών στο πεδίο και τρέχουν στην κυριολεξία από δικαστήριο σε δικαστήριο για υποθέσεις εκχερσώσεων, καταπατήσεων, που επαναλαμβάνω έχουν μια και μόνο αιτία την προσδοκία εύκολου κέρδους από την οικοπεδοποίηση των δασικών εκτάσεων.

’λλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι δασωμένοι αγροί … εκτιμώ ότι θα είχαμε λιγότερα προβλήματα σαν διοίκηση αν εξέλειπε η προσδοκία να χρησιμοποιηθούν οι δασωμένοι αγροί ως οικόπεδα , πάντα με όρους εκτός σχεδίου δόμησης¨

Για τους λόγους που προανέφερα σας επαναλαμβάνω ότι η Ένωση μας έχει αυτή την ξεκάθαρη και πάγια θέση . Καταργήστε σήμερα την εκτός σχεδίου δόμηση σε όλη τη χώρα και προχωρήστε με χωροταξικά κριτήρια στην επέκταση των σχεδίων πόλεων και των οικισμών, δείχνοντας τον απαραίτητο σεβασμό στο περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα .

’ρθρο 20 παρ.14 «Εξουσιοδοτικές διατάξεις»
Παράγραφος. 14: Με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται μετά από πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής αλλαγής ιδρύεται στην Ειδική Γραμματεία Δασών Εθνική Τράπεζα Δασικού Γενετικού Υλικού (Ε.Τ.Δ.Γ.Υ), με σκοπό τη διατήρηση, προστασία και αειφόρου αξιοποίησης των δασικών γενετικών πόρων.
Έργο της Εθνικής Τράπεζας Δασικού Γενετικού Υλικού (Ε.Τ.Δ.Γ.Υ) είναι:
α) Η απογραφή, ο χαρακτηρισμός, η αξιολόγηση και διατήρηση των δασικών γενετικών πόρων.
β) Η δημιουργία και παρακολούθηση μονάδων προστασίας δασικών γενετικών πόρων.
γ) Η προστασία και παρακολούθηση της βιοποικιλότητας της μακκίας βλάστησης.
β) Η απογραφή των ιδιωτικών και δημόσιων επιστημονικών ή μη συλλογών,
δ) καταχώρηση σε βάση δεδομένων των δασικών γενετικών πόρων της Ελλάδας, η
οποία θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου

Κλείνοντας, θα ήθελα να επαναφέρω το θέμα των οργανισμών των αποκεντρωμένων διοικήσεων και ειδικότερα των δασικών υπηρεσιών .

Ενώ από τη μια πλευρά το ΥΠΕΚΑ νομοθετεί για την προστασία των προστατευόμενων περιοχών, που στην πλειονότητα τους είναι χερσαία φυσικά οικοσυστήματα, από την άλλη το Υπουργείο Εσωτερικών με τους οργανισμούς των περιφερειακών δασικών υπηρεσιών, στερεί τη δυνατότητα άσκησης πολιτικής για την προστασία, την ανάπτυξη και την αειφορική διαχείριση τους .

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Π.Ε.Δ.Δ.Υ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ