Author Archives: admin

Πρόσφατα εκδόθηκε η με αριθμό ΥΠΕΝ/ΔΠΔ/16683/995/15-2-2023 ερμηνευτική εγκύκλιος του Γενικού Γραμματέα Δασών του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που απευθύνεται στις Επιθεωρήσεις Εφαρμογής Δασικής Πολιτικής και στις Διευθύνσεις Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών της Χώρας.

Η εν λόγω εγκύκλιος στην τελευταία παράγραφό της ορίζει τα ακόλουθα: «Επομένως δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του ν. 2308/1995 που υποβάλλονται από το Δημόσιο και αφορούν δάση, δασικές εκτάσεις καθώς και εκτάσεις των περιπτώσεων α΄ και β΄ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του ν.998/1979, οι οποίες περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του ν. 998/1979(Α΄ 289), θα πρέπει να συνοδεύονται από αποδεικτικά του επικαλούμενου δικαιώματος στοιχεία, ήτοι τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, όπως πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας της έκτασης ως δημόσιας.».

Παρά το γεγονός ότι οι εγκύκλιοι της Δημόσιας Διοίκησης, γενικά και πάγια, δεν θέτουν δίκαιο, αλλά προϋποθέτουν δίκαιο, εκτιμούμε ότι η εγκύκλιος στην οποία αναφερόμαστε δεν τηρεί την προαναφερόμενη διοικητική αξίωση.

Για το λόγο αυτό παρακαλούμε να ληφθούν υπόψη τα εξής:

Σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος, όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και

των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.».

Κατά δε το άρθρο 2 του Ν. 998/1979:

«1. Οι εκτάσεις του άρθρου 3 του παρόντος (όπως δάση, δασικές εκτάσεις και χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις, κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που διέπονται από τις προστατευτικές διατάξεις αυτού, συνιστούν εθνικό κεφάλαιο, που η προστασία του αποτελεί υποχρέωση των κρατικών οργάνων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και συγχρόνως υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών. … .

2. Ουδενός ιδιωτικού δικαιώματος η άσκησις δύναται να ενεργείται κατά παραβίασιν της ως άνω υποχρεώσεως, πλην αν άλλως, κατ’ εξαίρεσιν ορίζει ο νόμος και εντός των ορίων της εξαιρέσεως ταύτης.

3. Οι παραπάνω εκτάσεις θεωρούνται δημόσιες, εκτός αν υπάγονται σε μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 10 του ν. 3208/2003.».

Περαιτέρω, με τις διατάξεις του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, στις οποίες αναφέρεται η αμέσως ανωτέρω διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 2 του N. 998/1979, ορίζονται οι περιπτώσεις εκείνες, στις οποίες το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, σε δάση, δασικές εκτάσεις και στις εκτάσεις των περιπτώσεων α΄ και β΄ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979 (χορτολιβαδικού, βραχώδους και πετρώδους χαρακτήρα εκτάσεις, που κείνται επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών).

Με τις ίδιες ανωτέρω διατάξεις, όπως ισχύουν μετά την προσθήκη στην παράγραφο 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003 της περίπτωσης IV (με το άρθρο 152 του Ν. 4819/2021), θεσπίσθηκε μια πολύ ευνοϊκή ρύθμιση ειδικά για τους ιδιώτες, αναφορικά με τα δάση, τις δασικές εκτάσεις και τις χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, δηλαδή στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Ιονίων Νήσων, της Κρήτης, των Νομών Λέσβου, Σάμου, Χίου και Κυκλάδων, των νήσων Κυθήρων, Αντικυθήρων, της Δωδεκανήσου, πλην των νήσων που ισχύει ο κτηματολογικός κανονισμός, καθώς και της περιοχής της Μάνης όπως αυτή ορίζεται από διοικητικά όρια των Καλλικρατικών Δήμων Ανατολικής και Δυτικής Μάνης.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ως άνω διάταξη της περιπτώσεως IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, τα δάση, οι δασικές εκτάσεις και οι χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται στις προαναφερόμενες περιοχές του πιο πάνω δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, δεν θεωρούνται δημόσιες και αναγνωρίζονται, ως ιδιωτικές, με συνέπεια το Ελληνικό Δημόσιο να μην προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, σ’ αυτές, εάν γι’ αυτές το Ελληνικό Δημόσιο δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του, όπως πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας της έκτασης ως δημόσιας κ α ι, σ υ γ χ ρ ό ν ω ς, οι διεκδικούντες τις ανωτέρω περιγραφόμενες εκτάσεις διαθέτουν γι’ αυτές, τίτλους ιδιοκτησίας, οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι έχουν συνταχθεί μέχρι την 1η

Ιουλίου 2001 το αργότερο, έστω και εάν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα, δηλαδή υπό τον όρο της πλήρωσης, σωρευτικά, των δύο αυτών συντρεχουσών προϋποθέσεων.

Η παραπάνω πολύ ευνοϊκή ρύθμιση για τους ιδιώτες, που ισχύει μόνο για τις περιοχές του ως άνω δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, ως ειδική διάταξη, υπερισχύει κάθε άλλης γενικής διάταξης, σχετικής με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, σε δάση, σε δασικές εκτάσεις και σε χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών).

Εξ αντιδιαστολής, από τις προδιαληφθείσες διατάξεις και από το συνδυασμό μεταξύ τους, προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι θεωρούνται δημόσιες και δεν αναγνωρίζονται, ως ιδιωτικές, με συνέπεια σ’ αυτές τις εκτάσεις το Ελληνικό Δημόσιο να προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, οι δασικού χαρακτήρα εκτάσεις (δάση και δασικές εκτάσεις) και οι χορτολιβαδικού, βραχώδους και πετρώδους χαρακτήρα εκτάσεις, που κείνται επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών, οι οποίες δεν υπάγονται σε μία από τις περιπτώσεις του πιο πάνω άρθρου 10 του Ν. 3208/2003. Ειδικότερα, θεωρούνται δημόσιες και δεν αναγνωρίζονται, ως ιδιωτικές, με συνέπεια σ’ αυτές τις εκτάσεις το Ελληνικό Δημόσιο να προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, οι εκτάσεις που βρίσκονται στις περιοχές του ως άνω δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979 και είναι δασικού χαρακτήρα εκτάσεις (δάση και δασικές εκτάσεις) και χορτολιβαδικού, βραχώδους και πετρώδους χαρακτήρα εκτάσεις, που κείνται επί ορεινών, ημιορεινώνκαι ανωμάλων εδαφών και δεν υπάγονται στην πιο πάνω περίπτωση IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, που προστέθηκε στην εν λόγω παράγραφο, με το άρθρο 152 του Ν. 4819/2021.

Παράλληλα, στις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 8Α του Ν. 998/1979, όπως προστέθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 149 του ίδιου παραπάνω Ν. 4819/2021, ορίζεται, ότι τα Συμβούλια Ιδιοκτησίας Δασών, Δασικών, Χορτολιβαδικών και Βραχωδών Εκτάσεων (ΣΙΔΧΒΕ) επιλαμβάνονται της αναγνωρίσεως της κυριότητας ή άλλου εμπραγμάτου δικαιώματος, επί εκτάσεων που κείνται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του ίδιου ως άνω Νόμου, με αίτηση του ενδιαφερομένου ιδιώτη ή νομικού προσώπου, επί τη βάσει προσκομιζόμενων υπ’ αυτών νόμιμα μεταγεγραμμένων τίτλων ιδιοκτησίας, οι

οποίοι έχουν συνταχθεί το αργότερο μέχρι την 1-7-2001, έστω και αν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα, οι οποίοι συνοδεύονται από τοπογραφικά διαγράμματα, εξαρτημένα στο Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς 1987 (ΕΓΣΑ ΄87), στα οποία αποτυπώνεται η περιγραφόμενη στους τίτλους έκταση, όπως και επί τη βάσει όσων στοιχείων τηρούνται στη Δασική Υπηρεσία. Η κρίση των Συμβουλίων σχηματίζεται με ελεύθερη εκτίμηση των ως άνω αποδεικτικών στοιχείων, υπόκειται δε στην έγκριση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, δυναμένου να αποδεχθεί ή μη αυτή, εν όλω ή εν μέρει, αλλά επ’ ωφελεία

του Δημοσίου, όχι όμως και να τροποποιήσει αυτήν εις βάρος του Δημοσίου. Σε περίπτωση που το δικαίωμα της κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων έχει καταχωρηθεί υπέρ ιδιωτών στα κτηματολογικά βιβλία των οικείων κτηματολογικών γραφείων και το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επ’ αυτών, κατ’ εφαρμογή της περ. IV της παρ. 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, δεν ακολουθείται η ανωτέρω διαδικασία.

Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων προκύπτει, ότι βασικές προϋποθέσεις για να

αναγνωρίζονται και να θεωρούνται, ως ιδιωτικά, τα δάση, οι δασικές εκτάσεις και οι χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται στις προαναφερόμενες περιοχές του ως άνω δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, με συνέπεια το Ελληνικό Δημόσιο να μην προβάλλει δικαιώματα κυριότητας σ’ αυτά, σύμφωνα και με το πιο πάνω άρθρο 2 παρ. 3 του Ν. 998/1979, που ρητά ορίζει ότι «Οι παραπάνω εκτάσεις θεωρούνται δημόσιες, εκτός αν υπάγονται σε μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 10 του ν. 3208/2003.», είναι:

Α) Είτε, σύμφωνα με την πιο πάνω διάταξη της περιπτώσεως IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, όπως προστέθηκε με το άρθρο 152 του Ν. 4819/2021, 1) το Ελληνικό Δημόσιο να μην διαθέτει για τα ως άνω ακίνητα, τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του, επ’ αυτών, όπως πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας τους, ως δημόσιων κ α ι, σ υ γ χ ρ ό ν ω ς, 2) οι διεκδικούντες τα ανωτέρω περιγραφόμενα ακίνητα να διαθέτουν γι’ αυτά, τίτλους ιδιοκτησίας, οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι έχουν συνταχθεί μέχρι την 1η Ιουλίου 2001 το αργότερο, έστω και εάν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα, αναγνωριζομένης της κυριότητας των τελευταίων, επί των παραπάνω ακινήτων, με την ανωτέρω διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 8Α του Ν. 998/1979, όπως προστέθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 149 του ίδιου πιο πάνω Ν. 4819/2021, δηλαδή πρέπει υποχρεωτικά να πληρούνται, σωρευτικά, οι δύο ως άνω συντρέχουσες προϋποθέσεις.

Β) Είτε τα ίδια παραπάνω ακίνητα να υπάγονται σε μία από τις άλλες περιπτώσεις που αναφέρονται αναλυτικά στο άρθρο 10 του Ν. 998/1979.

Συνεπώς, για να μην υποβάλει, κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης, το Ελληνικό Δημόσιο, μέσω των αρμοδίων Δασικών Υπηρεσιών, δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995, σε δάση, δασικές εκτάσεις και χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, θα πρέπει να συντρέχουν οπωσδήποτε οι αμέσως ανωτέρω αναφερόμενες προϋποθέσεις. Διαφορετικά αυτό έχει υποχρέωση να υποβάλει, κατά την πιο πάνω διαδικασία, δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995, για τα πιο πάνω ακίνητα και το βάσιμο ή μη των δηλώσεων αυτών, θα κριθεί κατά την διαδικασία κτηματογράφησης.

Αντίθετα με όσα ρητά ορίζονται παραπάνω, η προαναφερθείσα εγκύκλιος του Γενικού Γραμματέα Δασών τροποποιεί τις προαναφερόμενες διατάξεις, θεσπίζοντας, μη σύννομα, νέο κανόνα δικαίου, που οδηγεί σε απεμπόληση των δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου, επί των παραπάνω ακινήτων, τα οποία το άρθρο 2 παρ. 1 του Ν. 998/1979 τα αναγάγει σε εθνικό κεφάλαιο, που η προστασία του αποτελεί υποχρέωση των κρατικών οργάνων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και συγχρόνως υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών, δοθέντος ότι με την εγκύκλιο αυτή δίνεται, εντολή στις αρμόδιες Δασικές Υπηρεσίες της Χώρας

να μην υποβάλλουν, για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου, κατά τη διαδικασία  κτηματογράφησης, δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995, όταν αυτές αφορούν δάση, δασικές εκτάσεις, καθώς και εκτάσεις των περιπτώσεων α΄ και β΄ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του Ν. 998/1979, που περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, εάν οι δηλώσεις αυτές δεν συνοδεύονται από αποδεικτικά του επικαλούμενου δικαιώματος στοιχεία, ήτοι τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, όπως πράξεις

μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας των εν λόγω ακινήτων, ως δημοσίων, παρά το γεγονός ότι η ως άνω διάταξη της περιπτώσεως IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, όπως προστέθηκε με το άρθρο 152 του Ν. 4819/2021, θέτει σωρευτικά και μια άλλη δεύτερη προϋπόθεση, για να συμβεί αυτό, ήτοι σ υ γ χ ρ ό ν ω ς, οι διεκδικούντες τα ανωτέρω περιγραφόμενα ακίνητα ιδιώτες να διαθέτουν γι’ αυτά, τίτλους ιδιοκτησίας, οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι έχουν συνταχθεί μέχρι την 1η Ιουλίου 2001 το αργότερο, έστω και εάν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα, αναγνωριζομένης σε κάθε περίπτωση της κυριότητας των τελευταίων, επί των

παραπάνω ακινήτων, με την ανωτέρω διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 8Α του Ν. 998/1979, όπως προστέθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 149 του ίδιου πιο πάνω Ν. 4819/2021 

Τα ανωτέρω τίθενται υπόψη σας προκειμένου να υποστηρίξουμε θεσμικά τα μέλη μας, ΠΕ Γεωτεχνικούς – Δασολόγους οι οποίοι με βάση τις διατάξεις που προαναφέρθηκαν, υποχρεούνται από τις θέσεις ευθύνης που κατέχουν να υποβάλλουν κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης, δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995, σε δάση, δασικές εκτάσεις και χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979 σε αντίθεση με την προαναφερόμενη εγκύκλιο του Γενικού Γραμματέα Δασών η οποία αναιρεί αυτή την υποχρέωση.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ

Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΓΕΩΡΓ.ΠΑΠΑΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τοποθετήσεις προϊσταμένων στις Δασικές Υπηρεσίες της Επιθεώρησης Εφαρμογής Δασικής Πολιτικής Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου.

Με αφορμή την τοποθέτηση Προϊσταμένων στις Δασικές Υπηρεσίες της Επιθεώρησης Εφαρμογής Δασικής Πολιτικής Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου, με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ε.Δ.Δ.Υ ανακοινώνει τα εξής.:

Ορισμένες από τις τοποθετήσεις που έγιναν στις Δασικές Υπηρεσίες έχουν γίνει αντικείμενο αρνητικού σχολιασμού προκαλώντας έντονη ανησυχία μεταξύ των Δασολόγων – Γεωτεχνικών και γενικότερα μεταξύ όλων των υπαλλήλων των δασικών Υπηρεσιών, είτε γιατί θίγουν άμεσα την ατομική, οικογενειακή και οικονομική κατάσταση των θιγόμενων συναδέλφων όπως στην περίπτωση του προϊσταμένου Δ/νσης Δασών Λευκάδας, ο οποίος ενώ τυπικά θεωρήθηκε ικανός για την άσκηση καθηκόντων προϊσταμένου, στην πραγματικότητα τιμωρείται, τοποθετούμενος σε υπηρεσία άλλου νομού (στην Μεσσηνία και σε απόσταση άνω των 250 χλμ από την οικία του) και με τον τρόπο αυτό πρακτικά οδηγείται στην παραίτηση ή την δικαστική προσφυγή.

Δεν τιμά κανέναν η επιστροφή σε πρακτικές άλλων δεκαετιών, όπου οι δημόσιοι λειτουργοί των δασικών υπηρεσιών θα βρίσκονται υπό τη «δαμόκλειο σπάθη» μιας δυσμενούς μετακίνησης κατά την τέλεση των καθηκόντων τους και μάλιστα στο πλαίσιο ενός εγχειρήματος όπως αυτό της κάθετης υπαγωγής της Δασικής Υπηρεσίας στο ΥΠΕΝ, που χαιρετίστηκε θερμά όταν εξαγγέλθηκε τόσο από τον σύλλογο των Δασολόγων, όσο και από τους υπαλλήλους ξεχωριστά.

Ειδικά στο θέμα της μετακίνησης του προϊσταμένου της Δ/νσης Δασών Λευκάδας τα ερωτήματα είναι πολλά. Μετακινείται ο συνάδελφος από την Δ/νση Δασών Λευκάδας στην οποία προβλέπεται να υπηρετούν τρεις ΠΕ Γεωτεχνικοί – Δασολόγοι, (αφήνοντας την Δ/νση χωρίς κανέναν ΠΕ Δασολόγο Γεωτεχνικό) στο Δασαρχείο Κυπαρισσίας που προβλέπεται να υπηρετούν 2 ΠΕ Δασολόγοι Γεωτεχνικοί, οι οποίες είναι ήδη καλυμμένες.

Στην πραγματικότητα αφήνουμε μια υπηρεσία χωρίς κανέναν Δασολόγο και τον μετακινούμε σε άλλη στην οποία πλέον θα υπηρετούν υπεράριθμοι Δασολόγοι, σύμφωνα με τον υφιστάμενο οργανισμό.

Στην περίπτωση του Δασαρχείου Μολάων συνάδελφος καθαιρείται από τη θέση προϊσταμένου στην οποία είχε τοποθετηθεί και αντικαθίσταται από υπάλληλο κλάδου κατηγορίας (ΤΕ). Με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά υποβαθμίζεται σαν επιστήμονας, δεδομένου ότι στην απόφαση των τοποθετήσεων γίνεται μνεία περί «των ουσιαστικών προσόντων, της ποιότητας της υπηρεσιακής τους δραστηριότητας και της γνώσης του αντικειμένου», παραβιάζοντας τη σχετική νομολογία από το ΣτΕ (2004, 2000) και από το Διοικητικό Εφετείο (2016) περί «Εφαρμογής του προβαδίσματος κατηγοριών, στην επιλογή Προϊσταμένων σε θέσεις ευθύνης της Δημόσιας Διοίκησης».

Η Ένωσή μας καταγγέλλει, προς κάθε κατεύθυνση, αυτήν την «στοχευμένα ισοπεδωτική και

αναχρονιστική πρακτική», σε βάρος των συναδέλφων μας αλλά και κατ’ επέκταση του κλάδου μας, η οποία σαν νοοτροπία διοίκησης θα έπρεπε να ανήκει στο παρελθόν αφού ήδη έχει καταδικαστεί στην συνείδηση των συναδέλφων και επιπλέον δεν συνάδει με την αντίληψη για μια σύγχρονη και δημοκρατική δημόσια διοίκηση.

Αναφορικά με το θέμα της κάλυψης των θέσεων ευθύνης η Π.Ε.Δ.Δ.Υ και η Π.Ο.ΓΕ.Δ.Υ με

ανακοινώσεις και δελτία τύπου, διαχρονικά και με αποδέκτες τις εκάστοτε Κυβερνήσεις, είχαμε θέσει το θέμα της «Εφαρμογής του προβαδίσματος κατηγοριών, στην επιλογή Προϊσταμένων σε θέσεις ευθύνης της Δημόσιας Διοίκησης». Το αίτημα μας αυτό στηριζόταν σε αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. 2811/2017, 2812/2017, 2813/2017, 2816/2017, 2817/2017 & 2818/2017), με τις οποίες είχαν ακυρωθεί Π.Δ Οργανισμών Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και Περιφερειών κατά το μέρος που αφορούσαν στην επιλογή προϊσταμένων στις οργανικές μονάδες, υπαλλήλων κατηγοριών ΠΕ και ΤΕ αδιακρίτως, χωρίς δηλαδή να λαμβάνεται υπόψη και να ορίζεται ότι η κατηγορία ΠΕ έχει προβάδισμα έναντι της κατηγορίας ΤΕ, σύμφωνα με το θεσπιζόμενο από το άρθρο 97 του κώδικα κατάστασης δημόσιων πολιτικών διοικητικών υπαλλήλων και υπάλληλων ΝΠΔΔ, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που βάσει του αντικειμένου της οργανικής μονάδας, μπορεί να προβλεφθεί η τοποθέτηση ως προϊσταμένου υπαλλήλου που έπεται κατά το προβάδισμα των κατηγοριών.

Στις τοποθετήσεις που έγιναν στην Πελοπόννησο και τη Δυτική Ελλάδα αυτή η αρχή του

προβαδίσματος των κλάδων δεν εφαρμόστηκε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και παρά το ότι στις υπηρεσίες αυτές υπηρετούσαν υπάλληλοι του Κλάδου ΠΕ Γεωτεχνικών Δασολόγων, ενώ και τοαντικείμενο των συγκεκριμένων Οργανικών Μονάδων (προϊστάμενοι Δασαρχείων με σύνθετο έργο) και οι ειδικότητες των υπηρετούντων κλάδων υπαλλήλων και τα υφιστάμενα επαγγελματικά δικαιώματα τους δεν προέβλεπαν την τοποθέτηση ως προϊσταμένων των οργανικών μονάδων υπαλλήλων που έπονται κατά το προβάδισμα.

Ζητάμε από την Πολιτική Ηγεσία και τη Διοίκηση του Υ.Π.ΕΝ

α) Να τηρηθεί κατά τις τοποθετήσεις προϊσταμένων στις Δασικές Υπηρεσίες το θεσπιζόμενο, με το άρθρο 97 του κώδικα κατάστασης δημοσίων πολιτικών διοικητικών υπαλλήλων και υπαλλήλων ν.π.δ.δ…….», προβάδισμα κλάδων.

β) Να προχωρήσει στην κατά το δυνατόν γρηγορότερη ή ακόμη καλύτερα άμεση εφαρμογή της νομοθεσίας, που αφορά τις κρίσεις προϊσταμένων σε όλα τα διοικητικά επίπεδα, αφού εδώ και σχεδόν μία δεκαετία καμία κυβέρνηση δεν την εφάρμοσε.

γ) Να κάνει κατά παρέκκλιση προσλήψεις δασολόγων, σε όλες τις δασικές υπηρεσίες, ώστε να μην δημιουργείται «τεχνητή» έλλειψη και να γίνονται τοποθετήσεις άλλων κλάδων.

δ) Στα πλαίσια της χρηστής διοίκησης, να προβεί στη διόρθωση των αποφάσεων για τις

τοποθετήσεις προϊσταμένων στις: Διεύθυνση Δασών Λευκάδας, Δασαρχείο Κυπαρισσίας και

Δασαρχείο Μολάων.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ