Category Archives: Κυρίως Άρθρα

(ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ 1)

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
Για την καλύτερη διεκπεραίωση των αιτήσεων των ενδιαφερομένων, θέτουμε υπόψη σας όλους τους τρόπους ενεργοποίησης των καλύψεων Νομικής Προστασίας
ΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ :
Έχουν όλοι οι εργαζόμενοι στις Δασικές Υπηρεσίες (Δασολόγοι, Δασοπόνοι, Δασοφύλακες, οδηγοί διοικητικοί υπάλληλοι όλων των κλάδων και λοιπές ειδικότητες υπαλλήλων ) . Δεν εξαιρείται κανένας εργαζόμενος οποιουδήποτε κλάδου, μετά από σχετική συμφωνία των Σωματείων μας .
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ : Η ασφάλιση γίνεται με τους εξής τρόπους
1ος Τρόπος . Ο ενδιαφερόμενος μπαίνει στην ιστοσελίδα της ασφαλιστικής εταιρείας ARAG (www.Arag.gr ) πάει στο κάτω δεξιά μέρος της σελίδας εκεί που γράφει «ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ» και πάει στην ένδειξη «Ν.Π. Δασικής Υπηρεσίας » και ανοιγει το link το οποίο μας οδηγεί στην αίτηση που πρέπει να συμπληρώσει ο ενδιαφερόμενος .
2ος Τρόπος . Ο ενδιαφερόμενος μπαίνει στις ιστοσελίδες των δασολόγων, δασοπόνων και των δασοφυλάκων όπου υπάρχει αντίστοιχη παραπομπή που μας οδηγεί στην ιστοσελίδα της ARAG (www. Arag.gr ) μέσα από την οποία ακολουθείται η ίδια διαδικασία όπως στην περίπτωση «1».
3ος Τρόπος . Εκτύπωση της αίτησης, συμπλήρωσή της από τον ενδιαφερόμενο και υποβολή της στην εταιρεία ARAG μέσω FAX στον αριθμό 2107770368 (Αθήνα) .
ΠΡΟΣΟΧΗ : Για την αποφυγή προβλημάτων στην περίπτωση χειρόγραφης αποστολής της αίτησης με FAX, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει μόλις λάβουν το ασφαλιστήριο τους από την εταιρεία να καταθέσουν άμεσα (στις επόμενες μέρες) το ποσό (48 ευρώ) στο λογαριασμό της ARAG και να αποστείλουν το παραστατικό κατάθεσης μαζί με την αίτηση στο FAX 2105240790 στην Αθήνα για να κλείσει και να επιβεβαιωθεί οριστικά η εγγραφή.
Αν η εγγραφή γίνει ηλεκτρονικά, με τον 1ο ή το 2ο τρόπο, δε χρειάζεται η αποστολή FAX
ΠΛΗΡΩΜΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΩΝ :
– Η καταβολή του ποσού των 48 ευρώ για την ενεργοποίηση του συμβολαίου, γίνεται αποκλειστικά μέσω των λογαριασμών της εταιρείας ARAG και χωρίς τη διαμεσολάβηση οποιουδήποτε τρίτου προσώπου.
– Μετά την ηλεκτρονική ή χειρόγραφη (με fax) υποβολή της αίτησης σας, η εταιρεία ARAG αποστέλλει στον αιτούντα το ατομικό του συμβόλαιο, στη Δ/νση που έχει δηλώσει στην αίτηση του.
– Όταν παραλάβετε το συμβόλαιο σας (αποστέλλεται με courier) και προκειμένου αυτό να ενεργοποιηθεί και να τεθεί σε ισχύ, πρέπει να καταβάλετε το ποσό των 48 ευρώ σε έναν από τους τραπεζικούς λογαριασμούς που τηρεί η εταιρεία ARAG .
– ΠΡΟΣΟΧΗ : Η καταβολή του ποσού γίνεται στο όνομα του δικαιούχου και για τον αριθμό συμβολαίου σας (και τα δυο αυτά στοιχεία θα πρέπει να δηλώνονται όταν γίνεται η κατάθεση).
– ΔΕΝ ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ ΤΟΥ
σας γνωρίζω τους αριθμούς λογ/μούς των τραπεζών στους οποίους μπορείτε να καταθέσετε τα ασφάλιστρα

ΕΘΝΙΚΗ
Λογαριασμός:
106-470338-35
IBAN GR
700110 1060 0000 1064 7033 835
ALPHA
Λογαριασμός:
349-002002000-577
IBAN GR
470140 3490 3490 0200 2000 577
EFG EUROBANK
Λογαριασμός:
0026-0364-12-0200-181748
IBAN GR
150260 3640 0001 2020 0181 748
ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Λογαριασμός:
5032-000437-929
IBAN GR
340172 0320 0050 3200 0437 929

Στην ιστοσελίδα της ARAG υπάρχει αναρτημένο το συμβόλαιο και οι καλύψεις που παρέχονται, αλλά εφόσον υπάρχει κάποια απορία μπορείτε να απευθύνεστε στα τηλεφωνικά κέντρα Αθηνών , Θεσσαλονίκης και Πάτρας και να ρωτήσετε.

16/4/2014

Προς: Δασολόγους- Δασοπόνους
και Δασοφύλακες
Μέλη μας

Θέμα: Νομική κάλυψη Δασικών Υπαλλήλων

Αγαπητοί συνάδελφοι

Γνωρίζετε όλοι υπό ποιες συνθήκες καλούνται σήμερα οι δημόσιοι υπάλληλοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Δεν είναι λίγες οι φορές, που λόγω του νέου πειθαρχικού κώδικα, δεχόμαστε κατά την άσκηση των καθηκόντων μας απειλές για μηνύσεις και δεν είναι επίσης λίγες οι φορές που συρθήκαμε σε προσωπικές περιπέτειες γι το λόγο αυτό.
Τα παραδείγματα είναι πολλά σε όλη τη Χώρα και οι φωνές των συναδέλφων ότι κάτι πρέπει να γίνει για το θέμα αυτό πολλές και αγωνιώδεις.
Οι Συνδικαλιστικές οργανώσεις του Τομέα (Δασολόγων, Δασοπόνων και Δασοφυλάκων) ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων υπαλλήλων και κλάδων που είχαν αντίστοιχα προβλήματα, (π.χ. ΕΚΑΒ Κρήτης, Αθηνών και Χαϊδαρίου, Ενώσεις Υπαλλήλων Π.Σ., Λ.Σ., Στρατιωτικών, Σ.Τ.Α.Ε., Σ.Ε.Π.Ε.,Υ.Ε.Φ., Σύλλογοι/Σωματεία Τραπεζών, Ιατροί, υπάλληλοι του Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα, νοσηλευτές Ιατροί κλπ, ξεκίνησαν μια συζήτηση απευθείας με τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες που παρέχουν νομικές υπηρεσίες στην Ελλάδα (τις εταιρείες DAS και ARAG) προκειμένου να βρουν τρόπο να θωρακίσουν νομικά κάθε συνάδελφο, δασικό υπάλληλο, από πιθανές απειλές μηνύσεων ή και πειθαρχικές παραπομπές που συνακόλουθα έπονται αυτών, ενόψει μάλιστα του ισχύοντος πειθαρχικού δικαίου, που καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας, διασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό την παροχή πλήρους νομικής κάλυψης στα μέλη τους, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους .
Οι οργανώσεις μας μετά από ευρεία συζήτηση και διαπραγμάτευση κατέληξαν στην επιλογή της εταιρείας ARAG, που είχε πιο εξειδικευμένη για το δημόσιο πρόταση και επιπλέον προσέφερε πιο πλήρες και πιο οικονομικό πρόγραμμα. Με την εταιρεία αυτή από κοινού όλα τα Σωματεία θα προχωρήσουμε στην ασφάλιση των Δασικών Υπαλλήλων με ένα πλήρες πακέτο νομικής προστασίας που θα καλύπτει και τα ποινικά και τα πειθαρχικά αδικήματα που θα προκύπτουν έναντι τρίτων κατά την άσκηση των καθηκόντων μας.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ :
Η συμφωνία των οργανώσεων μας αφορά:
1. ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ που θα αφορούν:
 Απόσπαση- Μετάθεση-Μετάταξη- Κρίσεις
 Βλαπτικές μεταβολές
 Διαφορές που προκύπτουν με το ταμείο Ασφάλισης
 Απολογίες – Ε.Δ.Ε.
 Αναφορές υπηρεσιακές ή μη
 Παρακράτηση μισθού
 Λανθασμένος υπολογισμός υπερωριών
 Διοικητικά πρόστιμα
 Δικαιώματα αδείας- αναπαύσεων- μεταθέσεων
 Δυσμενής μετάθεση κατά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας περί μεταθέσεων
 Αποζημίωση από εργατικό ατύχημα
Στις ανωτέρω περιπτώσεις, αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση που παραβλάπτονται τα νόμιμα δικαιώματα των ασφαλισμένων ως μισθωτών από παράνομες πράξεις ή παραλείψεις του εργοδότη τους, η ARAG είναι στο πλευρό τους αναλαμβάνοντας τα έξοδα για την εξώδικη η δικαστική ικανοποίηση των αξιώσεων
τους, ενώπιον πολιτικών και διοικητικών δικαστηρίων.
2. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΚΗΣ ΜΕ ΠΡΟΣΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Καλύπτεται η προσεπίκληση του δημοσίου σε περίπτωση που ο ασφαλισμένος δεχθεί αγωγή αποζημίωσης και έχει σχέση με την ασφαλισμένη επαγγελματική του ιδιότητα.
3. ΥΠΟΒΟΛΗ ΜΗΝΥΣΗΣ
Καλύπτεται η υποβολή μήνυσης στις περιπτώσεις χειροδικίας και ψευδούς καταμήνυσης που έχουν σχέση με την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Επί πλέον καλύπτεται η παράσταση πολιτικής αγωγής.
4. ΠΟΙΝΙΚΗ ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Η ασφαλιστική αυτή κάλυψη, αφορά την υπεράσπιση των ασφαλισμένων ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων και πειθαρχικών συμβουλίων, για κατηγορίες που αναφέρονται στην εξ’ αμελείας ή από ενδεχόμενο δόλο ποινικά αδικήματα κατά την άσκηση της επαγγελματικής τους δραστηριότητας. Η κάλυψη ισχύει και για ποινικά αδικήματα της τροχαίας κυκλοφορίας, όταν οδηγούν υπηρεσιακό όχημα.
5. ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ
Καλύπτεται η διεκδίκηση αποζημίωσης για σωματικές βλάβες μετά από ατύχημα εν υπηρεσία και με ευθύνη τρίτου.
Οι ανωτέρω ασφαλιστικές καλύψεις ισχύουν για την Ελλάδα και εφόσον συντρέχει αρμοδιότητα Ελληνικών δικαστηρίων και παρέχεται για ασφαλιστικές περιπτώσεις που γεννήθηκαν μετά την έναρξη και κατά τη διάρκεια της ασφάλισης.
Τα ετήσια μεικτά ασφάλιστρα ανέρχονται στο ύψος των 48,00€ ευρώ και καταβάλλονται από κάθε συνάδελφο που ενδιαφέρεται να ενταχθεί στο πρόγραμμα, ξεχωριστά. Για το σκοπό αυτό συνάπτεται ατομικό συμβόλαιο για κάθε έναν ξεχωριστά και αποστέλλεται ταχυδρομικώς ή με courier και τα ασφάλιστρα κατατίθενται σε τραπεζικό λογαριασμό της ARAG.
Συνάδελφοι το πρόγραμμα αυτό αφορά και υπαλλήλους που ασκούν αστυνομικά καθήκοντα, το έχουμε συμπληρώσει σε συνεργασία με την εταιρεία και είναι πολύ κάτω του κόστους που ισχύει για αντίστοιχα ατομικά προγράμματα και για το λόγο αυτό και μόνο, εκτιμούμε ότι όλοι μας πρέπει να προχωρήσουμε στην ένταξη μας σε αυτό σαν μόνο τρόπο να αντιμετωπίσουμε τις απειλές και το άδικο για τους δημοσίους υπαλλήλους πειθαρχικό δίκαιο .
Ασφαλώς κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να απευθυνθεί στην ίδια την εταιρεία και να πληροφορηθεί και για το κόστος και για τις καλυπτόμενες περιπτώσεις στα παρακάτω τηλέφωνα:

ΤΗΛ.ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ
2107490800, FAX: 2107770368 – 2107710807, email: info@arag.gr

ΘΕΣ/ΝΙΚΗ
2310520720 – 2310517021, FAX: 2310552117, email: thessaloniki@arag.gr

ΠΑΤΡΑ
2610275211, FAX: 2610222265, email: patra@arag.gr

http://www.ARAG.gr (κεντρική σελίδα, κάτω δεξιά «ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ»)
ή πατήστε εδώ για να ασφαλισθείτε

ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ

ΤΗΣ Ο.Δ.Ε.Δ.Υ ΤΗΣ Π.Ο.Δ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΕΡΑΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΣ

ΤΗΣ Π.Ε.Δ.Δ.Υ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ

Σχολιασμός για τη δασική πολιτική της Ελλάδος
Καθηγητής Κώστας Κασσιός

Το ερώτημα που πηγάζει αυθόρμητα απ’ τον τίτλο της παρουσίασης είναι αυτό που ταιριάζει σχεδόν σε κάθε τομεακή δράση στη χώρα μας.
Υπήρξε και υπάρχει δασική πολιτική στην Ελλάδα; Κι αν υπάρχει ποια ήταν αυτή και ποιοι ήταν και είναι οι στόχοι της, ποιοι οι χρονοορίζοντες υλοποίησής τους και ποιος ο απολογισμός από την εφαρμογή της και ποιο το μέλλον της. Πριν όμως απαντηθεί το ερώτημα αυτό είναι χρήσιμο από την αρχή να διασαφηνιστεί τι εννοούμε με τον όρο «πολιτική»σε μία τομεακή δράση της χώρας μας.
Πολιτική είναι το σύνολο των δράσεων και μέτρων εκείνων με την ευρεία έννοια του όρου που λαμβάνονται προκειμένου να επιτευχθεί ένας διαχρονικά υλοποιούμενος τεθείς στόχος.
Μία πολιτική και εν προκειμένω η Δασική πολιτική θα έπρεπε να διαλαμβάνει τέσσερα διαδικαστικά στάδια στη διαμόρφωσή της.
 Το πρώτο στάδιο αναφέρεται στο σχεδιασμό του στόχου ή των στόχων.
 Το δεύτερο στάδιο περιγράφει την υφιστάμενη κατάσταση.
 Το τρίτο στάδιο καθορίζει το μέγεθος της διαφοράς που υπάρχει μεταξύ στόχου και υφιστάμενης κατάστασης.
 Ενώ το τέταρτο στάδιο αναφέρεται στο σχεδιασμό των ληπτέων μέτρων προκειμένου να ανατραπεί η υφιστάμενη κατάσταση προς την κατεύθυνση του επιδιωκόμενου στόχου. (Drew 1960)
Τα παραπάνω στάδια συνθέτου τον τεχνοκρατικό τρόπο προσέγγισης της χάραξης μιας πολιτικής .
Τα μέχρι σήμερα όμως αποτελέσματα αναφορικά με τα δάση και τις δασικές εκτάσεις στη χώρα μας πείθουν ότι ουδέποτε αναπτύχθηκε με την παραπάνω διαδικαστική λογική, δασική πολιτική στην Ελλάδα. Η πολυνομία του παρελθόντος, μέσα από την οποία θεωρητικά απορρέουν οι στόχοι και τα μέτρα υλοποίησης των στόχων έδειξε ότι δεν υπήρξαν σαφείς και ορατοί στόχοι σε ό, τι αφορά τα δάση. Πολύ πρόσφατα και με το Σύνταγμα του 1975 δόθηκε με τα άρθρα 24 και 117 ένας σαφέστερος στόχος σε ό, τι αφορά τα δάση και δασικές εκτάσεις της χώρας. Εν τούτοις όμως οι Νόμοι που επακολούθησαν για την υλοποίηση των άρθρων του Συντάγματος και που καθόριζαν τους στόχους της πολιτικής για τα δάση μάλλον σε αντίθετο αποτέλεσμα οδήγησαν.
Έτσι φθάνουμε σήμερα στα πρόθυρα του 21ου αιώνα και η χώρα μας ακόμα να μην έχει σαφή πολιτική για το 67% του ελλαδικού χώρου που το συνθέτουν τα δάση και οι δασικές εκτάσεις.
Όπως προαναφέρθηκε ένας από τους ουσιαστικότερους παράγοντες που καθορίζουν την επιτυχία μιας πολιτικής είναι η πλήρης και εμπεριστατωμένη εικόνα της υπάρχουσας κατάστασης ποσοτικά και ποιοτικά.
Η απουσία μέχρι σήμερα της συστηματικής καταγραφής και αξιολόγησης των δασών και δασικών εκτάσεων η έλλειψη κτηματολογικών συνθηκών ιδιοκτησίας, η έλλειψη συνολικού χωροταξικού σχεδιασμού, συνιστούν μια πραγματικότητα που κάθε άλλο συνηγορεί στο να απαντηθεί μόνο αρνητικά το τεθέν από την αρχή ερώτημα, στο αν υφίσταται δασική πολιτική στη χώρα μας κατά το παρελθόν αλλά και σήμερα.
Διαχρονικά τα δάση και οι δασικές εκτάσεις στη χώρα μας αντιμετωπίστηκαν χωροχρονικά με τελείως αποσπασματικό τρόπο και πάντοτε με κριτήρια μιας οικονομίας της αγοράς που δυστυχώς συνιστούσε ό, τι πιο καταστρεπτικότερο μπορούσε να υπάρξει.

Η ιδιομορφία των Δασικών πόρων
Είναι ενδιαφέρον να γίνει μια σύντομη αναφορά και ανάλυση στον ιδιόμορφο χαρακτήρα που παρουσιάζουν έναντι άλλων φυσικών από πλευράς οικονομικής, κοινωνικής αλλά και περιβαλλοντικής θεώρησης οι δασικοί πόροι.
Ως δασικούς πόρους εννοούμε τα δάση, τις δασικές εκτάσεις, αλλά κι εκείνες τις εκτάσεις που δεν έχουν απωλέσει τη δυνατότητά τους να δασωθούν και να αναδασωθούν. Οι δασικοί πόροι ανήκουν ταξινομούμενοι στην κατηγορία των ανανεώσιμων φυσικών πόρων δηλαδή εκείνων που μπορούν μέσα σε ορατούς χρονοορίζοντες (περίτροπος χρονοχρόνος περιφοράς για να χρησιμοποιήσουμε δασοδιαχωριστική ορολογία)να ανανεώνονται στο διηνεκές.
Αυτή η διηνέκεια της ανανέωσης σε σωστά δομημένα και διαχειριζόμενα δάση προσδίδει κατά τον καλύτερο τρόπο την σημασία της τόσο πολυσυζητημένης λέξης της «αειφορίας». Δηλαδή στους δασικούς πόρους δεν αφαιρούμε παραπάνω ύλη από αυτή που η δυναμικότητα του συγκεκριμένου τόπου μπορεί να παράξει κάθε φορά.
Πρώτη λοιπόν ιδιαιτερότητα των δασικών πόρων είναι η ανανεωσιμότητά τους. Μία δεύτερη ιδιαιτερότητα βρίσκεται στο γεγονός ότι οι δασικοί πόροι εκτός των άμεσων οικονομικών προσόδων που προσφέρουν (ξυλεία, υποπροϊόντα ξύλου, κτηνοτροφική τροφή, καρποί κ.α.), προσφέρουν και μία μακρά σειρά εμμέσων αγαθών με οικολογική, κοινωνική και εθνική σημασία.
Η συγκράτηση των εδαφών και η αποφυγή της διάβρωσής τους, η προσφορά στην ατμόσφαιρα οξυγόνου, η ενίσχυση των υδροφορέων, η στέγαση και η συντήρηση της άγριας πανίδας, η παροχή ηρεμίας και αναψυχής στους πολίτες, η αισθητική τοπίων, η φιλοξενία στα εδάφη της μικροπανίδας εδάφους, τα είδη χλωρίδας, η ρύθμιση των πλημμυρικών συνθηκών και συνεπώς ο προστατευτικός τους ρόλους στη γεωργία και οικισμούς συνιστούν μερικά από τα έμμεσα αγαθά του δάσους.
Αν δε, μπούμε στον πειρασμό να αναπτύξουμε και τις βιολογικές δομές και ενδοσυσχετίσεις που αναπτύσσονται στα δάση και την ενεργειακή ωφελιμότητα τότε ο κατάλογος των αγαθών γίνεται πάρα πολύ μακρύς.
Μία τρίτη ιδιαιτερότητα των δασικών πόρων σε σχέση με τον άνθρωπο βρίσκεται στο γεγονός ότι μερικά αγαθά που παρέχει, όπως αυτό της αναψυχής σε αντίθεση με άλλους φυσικούς πόρους παράγεται και καταναλίσκεται στον ίδιο χώρο.
Η καταστροφή π.χ. ενός δάσους όπως αυτό της Πεντέλης αποστερεί την παραγωγή του αγαθού της αναψυχής και συνεπώς ο καταναλωτής (ο πολίτης) που δεν μπορεί να το έχει, απομακρύνεται.
Μία τέταρτη ιδιαιτερότητα, ίσως και η σημαντικότερη βρίσκεται στο γεγονός ότι οι δασικοί πόροι συνιστούν μία ανεξάντλητη και άγνωστη εν πολλοίς βιογενετική δεξαμενή απ’ όπου αντλούνται οι πρώτες ύλες για την παραγωγή προϊόντων πολύτιμων στην υγεία και ευημερία του ανθρώπου.
Κάποιος έγραψε ότι η καταστροφή ενός δάσους μοιάζει με την καταστροφή μιας βιβλιοθήκης πριν προλάβουμε να δούμε όλα τα βιβλία που είχε μέσα.
Στον άμεσο οικονομικό χώρο των αγαθών της αγοράς, οι επενδύσει στα δάση είναι λιγότερο ελκυστικές έναντι άλλων εναλλακτικών επενδύσεων δεδομένου ότι οι χρόνοι απόδοσης των επενδύσεων-ιδιαίτερα στα προϊόντα ξύλου-απαιτούν μεγάλους χρόνους, χρόνους που εγκλείουν μεγάλους κινδύνους αβεβαιότητας (uncertainty).
Παρατηρείται λοιπόν ότι ο κατ’ εξοχήν κύριος επενδυτής στα δάση και στη διαχείρισή τους είναι το κράτος που σωστά εκτιμώντας τον πολλαπλό χαρακτήρα των προϊόντων και αγαθών του δάσους, τα προσφέρει για την κοινωνική ευημερία και την ποιότητα ζωής των πολιτών (social welfare).
Αυτές λοιπόν οι γενικές και ίσως πολλές άλλες ακόμα ιδιαιτερότητες καθιστούν τους δασικούς πόρους να ξεφεύγουν από την σφαίρα των απλών οικονομικών πόρων και να γίνονται εθνικοί-κοινωνικοί φυσικοί πόροι. Και η πραγματικότητα είναι αυτή και το διαπιστώνουμε από το γεγονός ότι ο κορυφαίος καταστατικός χάρτης της δημοκρατίας μας, το Σύνταγμα θεωρώντας τους δασικούς πόρους εθνικό κεφάλαιο, τους θέτει υπό την απόλυτη προστασία του κράτους με τα άρθρα του στο Σύνταγμα του 1975, 24 και 117.
Δεν συνιστά λοιπόν το δάσος έναν αμελητέο οικονομικό ή κοινωνικό πόρο, αλλά έναν εθνικής σημασίας πόρο με αναλογία σπουδαιότητας όπως αυτόν της εθνικής άμυνας και της ελευθερίας του ατόμου.
Είναι λοιπόν δυνατόν ένα τόσο σημαντικό φυσικό αγαθό που συνδέεται με την ευημερία αλλά και την ποιότητα ζωής των πολιτών να το αφήνουμε «αίολο» και «εκτεθειμένο» στις περιπτωσιακές ορέξεις των εκάστοτε επιπόλαιων διαχειριστών;
Η νομική θωράκιση-που ενώ υπάρχει-χωρίς μια σαφή δασική πολιτική που να υλοποιεί με συγκεκριμένα μέτρα την ορθολογική και αειφόρο διαχείρισή του, θυμίζει την περίπτωση του αυτόχειρα που λίγο πριν αυτοπυροβοληθεί, ο παρακείμενος συνάνθρωπος δεν τρέχει να τον σώσει, αλλά λεκτικά του θυμίζει πόσο επώδυνο θα είναι για εκείνον αν πιέσει την σκανδάλη.
Για πολλές λοιπόν δεκαετίες η ασαφής δασική πολιτική στη χώρα μας οδήγησε τη σημερινή τραγική εικόνα των δασών που δυστυχώς συνεχίζει να επιδεινώνεται καθημερινά.

Το παρελθόν στη διαχείριση των δασών
Το σύνολο των διαχειριστικών μέτρων που εξασκούνται στα δάση μας, αποτελούν την συνισταμένη της ποσοτικής και ποιοτικής τους κατάστασης για το σύνολο των δασοπολιτικών μέτρων που επιδιώκουμε να εξυπηρετήσουμε.
Αν ανατρέξουμε στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού έθνους αμέσως μετά την τουρκοκρατία βλέπουμε ότι οι δασικοί πόροι της χώρας βρίσκονται «έρμαιοι»χωρίς καμία προστασία και οργάνωση. Όπως δε γράφει ο Πάνος Γρίσπος στη Δασική ιστορία της Νεότερης Ελλάδος (1972) «…με την έλευση των Βαυαρών ο ελληνικός λαός συνηθισμένος εις πολιτικήν ελευθέρας και ασύδοτης διαχειρίσεως των δασών , έπεσε απότομα εις πολιτικήν άκρως συντηρητικήν, η οποία και εν τισι ήτο αντιοικονομική όπως αυτή της απαγόρευσης της ρητινοκαλλιέργειας στα ελληνικά πευκοδάση». Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι σ’ ένα κράτος με πολίτες που μόλις είχαν εξέλθει της επανάστασης και προσπαθούσε να ορθοποδήσει και να ξαναπάρει την ταυτότητά του και την πορεία του, η θέσπιση κανόνων διαχείρισης των δασών με πρότυπα μάλιστα φτιαγμένα από ξένα πρότυπα όπως αυτά από τη Βαυαρία, γίνεται κατανοητό ότι όλες οι προσπάθειες έμειναν γράμμα του νόμου χωρίς δυνατότητα υλοποίησης.
Και βέβαια αυτή η συγκεχυμένη δασοπολιτική κατάσταση που τη συναντάμε στις αρχές του 1836 συνεχίζεται για πάρα πολλές δεκαετίες ακόμα.
Η χώρα σ’ όλες αυτές τις δεκαετίες περνάει μέσα από ποικίλες εσωτερικά και εξωτερικά δοκιμασίες πολεμικών γεγονότων, κοινωνικών ανακατατάξεων, πολιτισμικών διαρθρώσεων και όταν πλέον ηρεμεί και αναζητάει το δρόμο της σταθερής εξέλιξής της δηλ. γύρω στη δεκαετία του ’60 με ’70 τότε έρχεται και η ώρα του απολογισμού των φυσικών της πόρων και της φροντίδας για την κατάσταση στα δάση.
Θα ανέμενε λοιπόν κανείς όπως είχε συμβεί και σε άλλες χώρες με ίδια προβλήματα, ο δασικός πλούτος στη χώρα να είχε μπει σε ένα ρυθμό που η ίδια η φύση το απαιτεί, ηρεμίας και εξέλιξης. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Δασοπονούντων και την με αυτοθυσία προστασία των ποικίλων δασικών πόρων, η κατάσταση χωρίς να έχει τον χαοτικό χαρακτήρα του παρελθόντος στη διαχείρισή τους δεν βρέθηκε και στην καλύτερη κατάσταση. Η παντελής αρχικά και αποσπασματική αργότερα ύπαρξη πληροφοριών υποδομής για τα δάση σε συνδυασμό πάντοτε με την γνωστή πολυνομία που διαχρονικά αναπτύχθηκε με στόχο να υπηρετεί όχι έναν εθνικής σημασίας πόρο, αλλά τοπικές και ενίοτε ατομικές περιπτώσεις οδήγησαν σε μία μοιραία για τα δάση σειρά δασοπολιτικών λαθών που οι συνέπειες υπήρξαν καταστρεπτικές.
Το ικανότατο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό που στελέχωνε τις δασικές υπηρεσίας, που και γνώση τεχνική για την οργάνωση των δασών διέθετε και εμπειρία αξιόλογη είχε να επιδείξει, αποπροσανατολίστηκε του αρχικού της προορισμού που ήταν η ορθολογική διαχείριση και οργάνωση των δασών. Αντί αυτού, κατευθύνθηκε σε μία ατέρμονα διοικητική διελκυστίνδα αντιπαλότητας μεταξύ των πολιτών που θεωρώντας το δάσος ως κοινό αγαθό, αλλά χωρίς να ανήκει πουθενά να διεκδικούν εκτάσεις και την υπηρεσία να αμύνεται με δικονομικές διεργασίες. Η παντελής απουσία υποδομών τόσο σε πληροφορίες ιδιοκτησιακού καθεστώτος, φέρουσας ικανότητας των δασών και δασικών εκτάσεων, αλλά και η κοινωνική έκρηξη για επέκταση γης κύρια για κατοικία έφεραν το ελληνικό δασικό περιβάλλον στο χείλος της εξαφάνισης.
Οι μερικές διαχρονικές αναλαμπές με εξάρσεις θετικών δασοκομικών και δασοτεχνικών επεμβάσεων πολιτικής από τη δασική υπηρεσία, έφεραν μάλλον την προσωπική σφραγίδα ατόμων εκ του επιστημονικού χώρου ή και μεμονωμένων πολιτικών και ουδέποτε παρουσίασαν χαρακτήρα μιας μακρόχρονης και σωστά επιλεγμένης δασικής πολιτικής.
Αν δεν είχε υπάρξει μια σαφής δασική πολιτική ανόρθωση και διαχείριση των δασών και δασικών εκτάσεων με χρονοορίζοντες, στόχους και κίνητρα, οι τόσο σημαντικές βραχύβιες παρεμβάσεις των ορεινών υδρονομικών έργων, θα είχαν βοηθήσει στη μείωση της διάβρωση στην απόσβεση των χιλιάδων ενεργών χειμάρρων, οι αναδασώσεις θα είχαν συνεχιστεί αδιάλειπτα και η προστασία από πυρκαγιές, υπερβόσκηση, λαθροϋλοτομής και καταπατήσεως θα είχαν περιορισθεί.
Η αποσπασματική τομεακή δασική πολιτική που ακολουθήθηκε είχε ως μοιραία συνέπεια τη σημερινή αποκαρδιωτική εικόνα του δασικού πλούτου της χώρας. Αξίζει σ’ αυτή τη θέση του απολογισμού του παρελθόντος να δώσουμε μερικά συγκεντρωτικά αποτελέσματα του τι χάθηκε απ’ τη δασική Ελλάδα στον αιώνα σχεδόν που πέρασε.
1. Η δάσωση από 23% που εκτιμάται μετά το 1821, σήμερα έφθασε στο 16,8% δηλαδή 7% ποσοστιαίες μονάδες λιγότερο.
2. Οι χείμαρροι από 3000 ενεργοί έχουν αυξηθεί σημαντικά χωρίς να έχουν άλλοι αποσβεσθεί.
3. Η καμμένη γη σε ετήσια βάση έχει υπερπολλαπλασιαστεί.
4. Οι αναδασώσεις υποπολλαπλασιάστηκαν.
5. Ο σε ξυλώδη ύλη όγκος των δασών έχει μειωθεί

Μία σύγχρονη δασική πολιτική για τον 21ο αιώνα

Στην αρχή λοιπόν του 21ου αιώνα, η χώρα μας μέσα στις νέες πλέον γαιοπολιτικές συνθήκες που κινείται, οι εθνικοί φυσικοί της πόροι έχουν διαφοροποιηθεί ως προς την σημασία και το ρόλο τους έναντι του παρελθόντος. Τα δάση έρχονται να διαδραματίσουν πλέον ένα άλλο ρόλο που ξεφεύγει απ’ τα στενά εθνικά πλαίσια και γίνονται ένας ευρωπαϊκός ανανεώσιμος πόρος με κεντρική την κοινωνική του πλέον σημασία.
Η ποιότητα ζωής του πολίτη, στόχος και επιδίωξη της ευρωπαϊκής ένωσης γίνεται ταυτόχρονα και δικός μας στόχος. Η έννοια και η σημασία του φυσικού περιβάλλοντος από τη δεκαετία του ’80 κυριαρχείς στις εθνικές πολιτικές και στόχους.
Η αειφορική ανάπτυξη γίνεται ταυτόσημη της αειφορικής διαχείρισης των φυσικών πόρων , ενώ η κοινωνική σημασία και ο ρόλος του δάσους ξεπερνάει κατά πολύ την οικονομική του σημασία για προσπορισμό άμεσων αγαθών.
Η τεχνολογική ραγδαία εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών παρέχει σήμερα τρομακτικές δυνατότητες για την σπουδή των πόρων-ποσοτική και ποιοτική-για προληπτική πολιτική και για δράσεις ανορθωτικές των φυσικών συνθηκών.
Η αύξηση του Ο2 και η μείωση του CO2 στην εθνική και διεθνή ατμόσφαιρα γίνονται σημαντικότερα στοιχεία απ’ την καύσιμη, δομήσιμη και βοσκήσιμη ύλη αγαθών που το δάσος πρόσφερε στο παρελθόν. Οι παραγωγικές αποψιλωτικές υλοτομίες των παλαιών διαχειριστικών μελετών παραχώρησαν τώρα τη θέση τους σε προστατευτικές αραιώσεις προστασίας και συντήρησης των εδαφών ενώ οι αναδασώσεις αντί για παραγωγή εμπορικής ξυλείας σχεδιάζονται πλέον ως αισθητικές, προστατευτικές, αναψυχής κ.ο.κ.
Το δάσος, συνδέεται πλέον άμεσα με τη ζωή των κατοίκων των πόλεων και η προστασία του περιαστικού πρασίνου ξεπερνάει κατά πολύ σε δαπάνες αυτές για την αύξηση της παραγωγής των υλωρικών προϊόντων δηλ. της ξυλείας.
Οι ταπεινοί και άσημοι θαμνώνες έναντι των συγκροτημένων δασών του παρελθόντος γίνονται γενετικές βιολογικές δεξαμενές που υπερέχουν σε βιοποικιλότητα έναντι των δασικών μονοκαλλιεργειών. Η χαμηλή μακία και φρυγανώδης βλάστηση συνιστούν σπουδαία και σημαντικά ενδιαιτήματα πανίδας και γίνονται αντικείμενα προστασίας και ανάδειξης για εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς σκοπούς.
Παρατηρούμε λοιπόν ότι στο νέο αιώνα δεν προσβλέπουμε και δεν επιδιώκουμε να ιδρύσουμε μονοσήμαντα συγκροτημένα δάση με δασεργάτες, αλυσοπρίονα, δασοδρόμους όπως αυτά του παρελθόντος αιώνα. Σήμερα επιδιώκουμε το δάσος να γίνει μία ζωντανή και υγιής βιομάζα που συνεχώς και ακατάπαυτα απλώνεται πολυδιάστατα ενισχύει και ενισχύεται, προστατεύει και προστατεύεται από όλους τους άλλους πόρους, αλλά και από τον άνθρωπο αφού πλέον έχει καταστήσει «ανθρωποκεντρική» την ύπαρξή του. Αυτές οι βαθιές πλέον τομές στον τρόπο θεώρησης και αντιμετώπισης του δάσους επιβάλλουν μία νέα τελείως διαφορετική πολιτική για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Απαιτούν μία ριζική αναθεώρηση και εκ βαθέων ανασύνταξη της νομοθεσίας, μίας νομοθεσίας που να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στο δάσος και όχι να παρεμβαίνει αρνητικά και απαγορευτικά όπως στο παρελθόν.
Η συμφιλίωση ανθρώπου και φύσης άρα και του δάσους περνάει μέσα από τη ζωή και τη διαβίωση του ανθρώπου μέσα σε αυτό και όχι έξω από την περίφραξη των απαγορεύσεων. Το απαγορεύεται των νόμων για τα δάση πρέπει να αντικατασταθεί με τον «ελάτε», «ζήστε», «επιτρέπεται». Κι αν αυτό είναι το σύγχρονο ευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο κάλεσμα για τον τρόπο που οι φυσικοί δασικοί πόροι πρέπει να αντιμετωπίζονται και διαχειρίζονται, μέχρι την υλοποίησή τους ο δρόμος είναι τουλάχιστον για τη χώρα μας λίγο μακρύς και επίπονος. Δομές, που προέκυψαν από τις αντιλήψεις και τις πρόχειρες πολιτικές του παρελθόντος πρέπει να αλλάξουν ριζικά.
Απόψεις και αμφισβητήσεις περί της ιδιοκτησίας και του φυσικού χαρακτήρα των δασών όπως διακατεχόμενα ,δασωθέντες αγροί , ρητινευόμενα και τόσα άλλα ,θα πρέπει να αναπλασθούν με νέες θεωρήσεις του κοινού αγαθού που λέγεται δάσος και που θα πρέπει να διαχειρίζεται κατά τρόπο που να επιτρέπει σε όλους τους πολίτες να το απολαμβάνουν μέσα από επιτρεπτές χρήσεις ακόμα και αυτές της κατοικίας.
Το κράτος από δεσμοφύλακας του δάσους θα πρέπει να γίνει ο ξεναγός και εκπαιδευτής του για τον πολίτη. Ο πολίτης με τη σειρά του επιβάλλεται πλέον από εμπρηστής, καταπατητής, και λαθροθήρας, να γίνει ο φύλακας άγγελός του.
Κι όλα αυτά γιατί, πολύ απλά, αν δεν γίνει από όλους κατανοητό ότι το δάσος μας ενώνει όλους μαζί σωτήρια, χωρίς σύνορα και όρια με τα αγαθά που παράγει και παρέχει και που συνιστούν την πεμπτουσία της ζωής μας, τότε μόνοι μας οδηγούμαστε στην αυτοκαταστροφή.
Μέσα λοιπόν από την πιο πάνω νέα θεώρηση των στόχων και τη φιλοσοφία του φυσικού πόρου δάσος πηγάζει και η νέα δασική πολιτική που είναι και μονόδρομος, δηλαδή αυτή της προστασίας και ανάδειξης του δάσους ως μέρος της ζωής του πολίτη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
21 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ

Η 21η Μαρτίου έχει ανακηρυχθεί «Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας» από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας, λόγω της σημασίας των δασών στην οικονομία της ορεινής υπαίιθρου, στην περιβαλλοντική σταθερότητα αλλά και την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου.
Πόσο όμως ανταποκρινόμαστε σαν κοινωνία και σαν Πολιτεία σε αυτό ;
Πόσο λαμβάνουμε υπόψη μας τα παραπάνω χαρακτηριστικά των δασών, ιδιαίτερα σήμερα, που οι πιέσεις για την αλλαγή χρήσης τους αυξάνονται και οδηγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην καταστροφή τους ;
Η επιστημονική κοινότητα, η ίδια η κοινωνία και οι εργαζόμενοι στα δάση ζητούν να μπεί ένα τέλος στην αδιέξοδη πολιτική που αποδυνάμωσε τη δασική προστασία και θα οδηγήσει, αν δε ληφθούν μέτρα, στην προοδευτική αποδάσωση και την απερήμωση μεγάλων περιοχών της Χώρας μας.
Ζητάμε να σταματήσει η «πολιτική λογική» της καταστροφής των δασών που βλέπουμε κάθε τόσο να αποτυπώνεται σε νομοθετικές πρωτοβουλίες και προσπάθειες να αλλάξει η δασική νομοθεσία «δυστυχώς» σε βάρος της δασοπροστασίας .
Ζητάμε μια σύγχρονη δασική πολιτική για τα φυσικά χερσαία οικοσυστήματα
Το όφελος από μια τέτοια πολιτική δεν θα αφορά μόνο την παρούσα, αλλά και τις επόμενες γενεές και είναι υποχρέωση μας να αναδείξουμε τη σημασία και την αναγαιότητά της, στη συνταταγμένη πολιτεία.
Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής θα πρέπει να είναι:
– Η αναδειξη του πολυλειτουργικού ρόλου των δασών και κυρίως της σημασίας τους στην κλιματική αλλαγή, στην προστασία του εδάφους, στον κύκλο του ύδατος και στη διατήρηση της βιοποικιλότητας .
– Η στήριξη του παραγωγικού και οικονομικού τους ρόλου ιδιαίτερα στις οικονομίες του ευρωπαικού νότου.
– Η σύγχρονη, πιστοποιημένη και αειφορική παραγωγή προιόντων ξύλου.
– Η στηριξη των οικοσυστημικών αλλα και λοιπών προιόντων, όπως, μανιτάρια, φρούτα, φελλός, φαρμακευτικά φυτά, ρητίνη.
– Η αναδειξη της συνεισφοράς τους στις τοπικές οικονομίες με τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, τη συγκράτηση του πληθυσμού και την ανάπτυξη της υπάιθρου.
– Η προστασία τους από βιωτικούς και αβιωτικούς παράγοντες .

Οι παραπάνω άξονες δασικής πολιτικής θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητες όχι μόνο για την Κυβέρνηση αλλά και για τη διαμόρφωση μιας κοινής δασικής στρατηγικής σε επίπεδο Ευρωπαικής Ένωσης .
Η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων καλεί την Ελληνική Πολιτεία :
– Να υιοθετήσει και να εφαρμόσει αυτό το πλαίσιο πολιτικής .
– Να στηρίξει και να ενισχύσει τις δημόσιες δασικές Υπηρεσίες, ως τις κατεξοχήν αποκεντρωμένες δημόσιες διοικητικές δομές με περιβαλλοντικό χαρακτήρα, που μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην Εθνική οικονομία αλλά και τη διατήρηση των δασικών πόρων
– Να σταματήσει να «βλέπει» τα δάση σαν οικόπεδα προς αξιοποίηση, με πρόχειρα νομοθετήματα που προκαλούν, όχι μόνο τους ειδικούς επιστήμονες, αλλά όλη την Κοινωνία.
– Να προχωρήσει στην αναδιοργάνωση των δασικών Υπηρεσιών με κριτήριο τη στήριξη και όχι την αποδυνάμωση των υφιστάμενων δομών. Το πλαίσιο υπάρχει και είναι τα πορίσματα της διακομματικής επιτροπής της Βουλής για τα δάση και της μόνιμης επιτροπής περιβάλλοντος.
– Να ληφθεί επιτέλους η πολιτική απόφαση για την ουσιαστική αναγωγή της Δασικής υπηρεσίας σε κύριο φορέα προστασίας, διοίκησης και διαχείρισης των χερσαίων φυσικών οικοσυστημάτων
– Να καταργηθούν οι αποσπασματικές διατάξεις και νόμοι που αφαιρούσαν αρμοδιότητες από τη δασική Υπηρεσία και οδήγησαν σε χειρότερα αδιέξοδα και υπέρμετρα υψηλό κόστος.
– Η έκταση των αρμοδιοτήτων στο 95% της επικράτειας, επιβάλει την διεπιστημονική στελέχωση τους και την κάθετη διάρθρωση και υπαγωγή σε ένα υπουργείο αντί του σημερινού κατακερματισμού της .
– Να προχωρήσει η εκπαίδευση και η αξιοποίηση του υπηρετούντος προσωπικού

Για όλους τους παραπάνω λόγους οι εργαζόμενοι στις Δασικές Υπηρεσίες με πλήρη αίσθηση της ευθύνης τους απέναντι στην κοινωνία, ζητούν να ληφθούν από την Πολιτεία μέτρα για το μέλλον των δασών και το ρόλο των εργαζομένων στο δημόσιο στην προστασία και ανάπτυξη των Δασών.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ ΓΕΩΡ. ΠΑΠΑΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
21 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ

Η 21η Μαρτίου έχει ανακηρυχθεί «Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας» από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας, λόγω της σημασίας των δασών στην οικονομία της υπαίθρου και την περιβαλλοντική σταθερότητα, αλλά και την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου.
Πόσο όμως ανταποκρινόμαστε σαν κοινωνία και σαν Πολιτεία σε αυτό ;
Πόσο λαμβάνουμε υπόψη μας τα παραπάνω χαρακτηριστικά των δασών, ιδιαίτερα σήμερα, που οι πιέσεις για την αλλαγή χρήσης τους αυξάνονται και οδηγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην καταστροφή τους ;
Η επιστημονική κοινότητα, η ίδια η κοινωνία και οι εργαζόμενοι στα δάση ζητούν να μπεί ένα τέλος στην αδιέξοδη πολιτική που αποδυναμωσε τη δασική προστασία και θα οδηγήσει, αν δε ληφθούν μέτρα, στην προοδευτική αποδάσωση και την απερήμωση μεγάλων περιοχών της Χώρας μας.
Ζητάμε να σταματήσει η «πολιτική λογική» της καταστροφής των δασών που βλέπουμε κάθε τόσο να αποτυπώνεται σε νομοθετικές πρωτοβουλίες και προσπάθειες για να αλλάξει η δασική νομοθεσία «δυστυχώς» σε βάρος της δασοπροστασίας .
Ζητάμε μια συγχρονη δασική πολιτική για τα φυσικα χερσαία οικοσυστήματα
Το όφελος από μια τέτοια σύγχρονη πολιτική δεν θα αφορά μόνο την παρούσα, αλλά και τις επόμενες γενεές και είναι υποχρέωση μας να αναδείξουμε τη σημασία και την αναγκαιότητά της στη συνταταγμένη πολιτεία.
Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής θα πρέπει να είναι:
– Η αναδειξη του πολυλειτουργικού ρόλου των δασών και κυρίως της σημασίας τους στην κλιματική αλλαγή, στην προστασία του εδάφους, στον κύκλο του ύδατος και στη διατήρηση της βιοποικιλότητας .
– Η στήριξη του παραγωγικού και οικονομικού τους ρόλου ιδιαίτερα στις οικονομίες του ευρωπαικού νότου.
– Η σύγχρονη, πιστοποιημένη και αειφορική παραγωγή προιόντων ξύλου.
– Η στηριξη των οικοσυστημικών αλλα και λοιπών προιόντων, όπως, μανιτάρια, φρούτα, φελλός, φαρμακευτικά φυτά, ρητίνη.
– Η αναδειξη της συνεισφοράς τους στις τοπικές οικονομίες με τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, τη συγκράτηση του πληθυσμού και την ανάπτυξη της υπάιθρου.
– Η προστασία τους από βιωτικούς και αβιωτικούς παράγοντες .

Οι παραπάνω άξονες δασικής πολιτικής θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητες όχι μόνο για την Κυβέρνηση αλλά και για τη διαμόρφωση μιας κοινής δασικής στρατηγικής σε επίπεδο Ευρωπαικής Ένωσης .

Η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων καλεί την Ελληνική Πολιτεία :

– Να υιοθετήσει και να εφαρμόσει αυτό το πλαίσιο πολιτικής .
– Να στηρίξει και να ενισχύσει τις δημόσιες δασικές Υπηρεσίες, ως τις κατεξοχήν αποκεντρωμένες δημόσιες διοικητικές δομές με περιβαλλοντικό χαρακτήρα, που μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην Εθνική οικονομία αλλά και τη διατήρηση των δασικών πόρων
– Να σταματήσει να «βλέπει» τα δάση σαν οικόπεδα προς αξιοποίηση, με νομοθετήματα που προκαλούν όχι μόνο τους ειδικούς επιστήμονες αλλά όλη την Κοινωνία.
– Να προχωρήσει στην αναδιοργάνωση των δασικών Υπηρεσιών με κριτήριο τη στήριξη και όχι την αποδυνάμωση των υφιστάμενων δομών. Το πλαίσιο υπάρχει και είναι τα πορίσματα της διακομματικής επιτροπής της Βουλής για τα δάση και της μόνιμης επιτροπής περιβάλλοντος.
– Να ληφθεί επιτέλους η πολιτική απόφαση για την ουσιαστική αναγωγή της Δασικής υπηρεσίας σε κύριο φορέα προστασίας, διοίκησης και διαχείρισης των χερσαίων φυσικών οικοσυστημάτων
– Να καταργηθούν οι αποσπασματικές διατάξεις και νόμοι που αφαιρούσαν αρμοδιότητες από τη δασική Υπηρεσία και οδήγησαν σε χειρότερα αδιέξοδα και υπέρμετρα υψηλό κόστος.
– Η έκταση των αρμοδιοτήτων στο 95% της επικράτειας, επιβάλει την διεπιστημονική στελέχωση τους και την κάθετη διάρθρωση και υπαγωγή σε ένα υπουργείο αντί του σημερινού κατακερματισμού της .
– Να προχωρήσει η εκπαίδευση και η αξιοποίηση του υπηρετούντος προσωπικού

Για όλους τους παραπάνω λόγους οι εργαζόμενοι στις Δασικές Υπηρεσίες με πλήρη αίσθηση της ευθύνης τους απέναντι στην κοινωνία, ζητούν να ληφθούν από την Πολιτεία μέτρα για το μέλλον των δασών και το ρόλο των εργαζομένων στο δημόσιο στην προστασία και ανάπτυξη των Δασών.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ ΓΕΩΡ. ΠΑΠΑΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

29/1/2014
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με αφορμή την πρόσφατη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη ΥΠΕΚΑ στην οποία συμμετείχαν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, οι Γενικοί Γραμματείς των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και ανώτεροι υπηρεσιακοί παράγοντες και με βάση τα όσα περιγράφονται στο σχετικό δελτίο τύπου που εκδόθηκε από το ΥΠΕΚΑ, το ΔΣ της ΠΕΔΔΥ εκτιμά ότι:

 Η κυβερνητική πολιτική στο δασικό τομέα, συμβαδίζει απόλυτα με τις γενικότερες καταστροφικές επιλογές της κυβέρνησης στο δημόσιο και παρά την συνταγματική και κοινωνική απαίτηση για την προστασία της δημόσιας περιουσίας, ιδιαίτερα μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών, ουσιαστικά καταλήγει στην εξυπηρέτηση μόνο της κερδοφορίας επιχειρηματικών ομίλων.
 Δεν είναι τυχαία εξάλλου η χρονική συγκυρία μέσα στην οποία προωθείται για ψήφιση στη βουλή ένα ακόμη δασοκτόνο δασικό νομοσχέδιο, για το οποίο όλοι ανεξαιρέτως οι επιστημονικοί, περιβαλλοντικοί και συνδικαλιστικοί φορείς εξέφρασαν την αντίθεσή τους.
 Την ίδια χρονική συγκυρία, «εντελώς συμπτωματικά», αρχίζει η συζήτηση για την «αναδιοργάνωση του τομέα». Επομένως μόνο εντύπωση δεν μας προκαλούν οι φωνές για συρρίκνωση των δομών της Δασικής υπηρεσίας και η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των αντικειμένων που μέχρι σήμερα ασκούσε.
 Προηγήθηκαν βέβαια τα γνωστά «φιάσκα” των δασικών χαρτών και της μεταφοράς των αρμοδιοτήτων των δασικών χαρτών στην ΕΚΧΑ Α.Ε (με το μηδαμινό έργο μέχρι σήμερα), οι αποσπασματικές ρυθμίσεις σε διάφορα νομοσχέδια που εξαφάνισαν τις αρμοδιότητες της Δασικής Υπηρεσίας, καθώς και το πρόσφατο ΠΔ 157/2013 με το οποίο συστάθηκε Δασικό Τμήμα στο Υπουργείο Ανάπτυξης για την επιτάχυνση των στρατηγικών επενδύσεων.
 Η Ένωσή μας δεν θεωρεί τη χρονική συγκυρία και τη διαδοχή των γεγονότων αυτών τυχαία. Ιδιαίτερα όταν με το νομοσχέδιο που κατατίθεται τις επόμενες μέρες στη Βουλή, το μόνο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι η εμπορευματοποίηση των δασών και του δημόσιου πλούτου. Η προσπάθεια αυτή που συντελέστηκε «εν κρυπτώ» από ομάδα συμβούλων του ΥΠΕΚΑ αποτελεί συνέχεια των δασοκτόνων νόμων που είδαμε να ψηφίζονται στη Βουλή τα τελευταία χρόνια αλλά κατέπεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας με την πρώτη προσφυγή .
 Σήμερα στο όνομα της «δήθεν βιώσιμης ανάπτυξης» επιδιώκεται η παράδοση των δασικών οικοσυστημάτων στους επιχειρηματικούς ομίλους, (τουριστικό, βιομηχανικό, κατασκευαστικό κεφάλαιο), καταδικάζεται στην αφάνεια η δασολογική επιστήμη (διότι πλέον δεν είναι απαραίτητη σε κανένα), ενισχύονται οι γνωστές συντεχνίες, νομιμοποιούνται και αναγνωρίζονται ανυπόστατα δικαιώματα ιδιοκτησίας, καταπατήσεων, εκχερσώσεων, επεκτάσεων σε χιλιάδες στρέμματα δημοσίων δασικών οικοσυστημάτων, δικαιώνοντας τελικά τον εμπρηστή και τον καταπατητή.
 Για να υλοποιηθεί βέβαια αυτή η «σύγχρονη δασοκτόνος πολιτική», προηγήθηκε η στοχοποίηση του Τομέα και των εργαζομένων σε αυτόν, η σταδιακή διοικητική του περιθωριοποίηση και η ελλιπής χρηματοδότηση και λειτουργία του, ώστε να καταλήξουμε στην «εύκολη και επικοινωνιακή» διασύνδεση του με τις καθυστερήσεις των μεγάλων επενδύσεων και να οδηγηθούμε έτσι στο «πολιτικά αυτονόητο», δηλαδή τη συζήτηση για την κατάργηση ή τη συγχώνευση δασικών υπηρεσιών.
Για την Ένωσή μας ένα είναι το ζητούμενο: Η μόνη αναδιάρθρωση της Δασικής Υπηρεσίας, που αποτελεί στόχο όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο δασικό τομέα, όλων των φορέων που δραστηριοποιούνται στην προστασία του περιβάλλοντος αλλά και απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αφορά:
* Στην κάθετη διάρθρωση της δασικής υπηρεσίας αντί του σημερινού κατακερματισμού της ανάμεσα σε Υπουργεία και άλλες διοικητικές δομές (Αποκεντρωμένες Διοικήσεις).
* Στην ουσιαστική αναγωγή της Δασικής υπηρεσίας σε κύριο φορέα προστασίας, διοίκησης και διαχείρισης των χερσαίων φυσικών οικοσυστημάτων
* Στην απόσυρση όλων των αποσπασματικών και πρόχειρων νόμων που αφαιρούν αρμοδιότητες από τη Δασική Υπηρεσία (Δασικοί Χάρτες στην ΕΚΧΑ ΑΕ, Τμήμα Δασών στον Υπ. Ανάπτυξης, Φορείς Διαχείρισης στους Εθνικούς Δρυμούς, Δασοτεχνικά Έργα σε Δήμους κλπ) και των διατάξεων που εκχωρούν δημόσια εξουσία σε ιδιωτικούς φορείς (ιδιωτική θηροφυλακή) καθώς και στην κατάργηση όλων των αντιδασικών και αντιπεριβαλλοντικών νόμων και διατάξεων.
* Στην στελέχωση των υπηρεσιών με προσωπικό όλων των αναγκαίων κλάδων και ειδικοτήτων.
* Τη δημιουργία Αυτόνομου Ταμείου Δασών, στο οποίο θα εισρέουν οι πόροι από τη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων και θα αξιοποιούνται για τη δασική ανάπτυξη και προστασία και την αποκλειστική χρηματοδότηση του τομέα καθώς και την αυτοτελή και αδιάλειπτη χρηματοδότηση του τομέα από τον κρατικό προϋπολογισμό και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Τα δασικά οικοσυστήματα αποτελούν δημόσιο αγαθό και περιουσία. Για την Ένωσή μας αλλά και για κάθε εργαζόμενο στα δάση, είναι αναγκαία μια σύγχρονη δασική πολιτική που θα εξασφαλίζει την αποτελεσματική προστασία και την ολοκληρωμένη διαχείριση τους, τη δασική ανάπτυξη ως βασικό τομέα της πρωτογενούς παραγωγής, και την εξασφάλιση της οικολογικής σταθερότητας των δασών, αφού τα δάση μας αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του φυσικού περιβάλλοντος.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΚΑΡΗΣ ΓΕΩΡ. ΠΑΠΑΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΔΑΣΟΛΟΓΩΝ Δ.Υ Π.Ε.Δ.ΔΥ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΔΑΣΟΦΥΛΑΚΩΝ Δ.Υ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 27/1/2014
Τα Διοικητικά Συμβούλια της Ένωσης Δασολόγων και της Ομοσπονδίας Δασοφυλάκων Δημοσίων Υπαλλήλων, με αφορμή τις διατάξεις του νομοσχεδίου του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για την αξιολόγηση του προσωπικού με το οποίο η Κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει το 15% των Δημοσίων Υπαλλήλων στον « προθάλαμο» των απολύσεων, ανακοινώνουν τα εξής:
Οι εργαζόμενοι στο δασικό τομέα είναι αντίθετοι στις μεθόδους αυτές που προσχηματικά, προβάλλοντας τη δήθεν αξιολόγηση των εργαζομένων, αποβλέπουν στην ποσοστιαία απόλυση μέρους των εργαζομένων, ακόμα και από νευραλγικούς τομείς της δημόσιας διοίκησης. Ο μοναδικός σκοπός του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι να προχωρήσει σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της Τρόικας, σε απολύσεις χιλιάδων Δημοσίων Υπαλλήλων.
Το Νομοσχέδιο προβλέπει πώς το 25% των Δημοσίων Υπαλλήλων θα αξιολογείται με βαθμούς 9 και 10, το 60% με βαθμούς 7 και 8 και το υπόλοιπο 15% με βαθμούς από 1 έως 6. Το 15% αντιστοιχεί σε 90.000 περίπου υπαλλήλους. Η κυβέρνηση λοιπόν μέσω του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης θέλει να δημιουργήσει μία μεγάλη δεξαμενή προσωπικού «έτοιμων » προς απόλυση.
Αυτή τη φορά ο αρμόδιος Υπουργός, σαν νέος «Πόντιος Πιλάτος» νίπτει τας χείρας του και αναθέτει στους προϊσταμένους της διοίκησης αυτό το άχαρο έργο. Με τις διατάξεις του Σ/Ν οι προϊστάμενοι των υπηρεσιών, που σε ένα μεγάλο μέρος τους διατηρούν τη θέση αυτή όχι μετά από κρίση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, αλλά με απ’ ευθείας ανάθεση των καθηκόντων τους από κυβερνητικούς παράγοντες (Υπουργούς, Γενικούς Γραμματείς Αποκεντρωμένων κ.λ.π.) θα πρέπει να αξιολογήσουν σε ποσοστιαία και βάση τους υπαλλήλους τους και να εντάξουν υποχρεωτικά ένα ποσοστό από τους υπηρετούντες στην κατηγορία των μη ικανών (15%). Δηλαδή Προϊστάμενοι που δεν έχουν κριθεί και αξιολογηθεί θα κρίνουν και θα αξιολογήσουν υφιστάμενους υπαλλήλους τους!!!!!
Κανείς εργαζόμενος στο δημόσιο δεν πρέπει και δεν μπορεί να δεχτεί αυτή την ισοπεδωτική αντίληψη που θα οδηγήσει σε κανιβαλισμό και ακραίες συμπεριφορές. Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου οδηγεί μαθηματικά στη διάλυση του Δημόσιου Τομέα και αυτό είναι βέβαιο μετά το «πάγωμα» της υφιστάμενης διαδικασίας αξιολόγησης του προσωπικού στο Δημόσιο, σύμφωνα με τη σχετική εγκύκλιο του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με την οποία σταματούν οι αξιολογήσεις που προβλέπονται, ώστε να εφαρμοστεί το νέο σύστημα αξιολόγησης των υπαλλήλων, σύμφωνα με τις αλλαγές που περιλαμβάνονται όταν και εφόσον ψηφιστεί το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί τις επόμενες μέρες στη Βουλή.

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Αθήνα 5-11-2013
Με αφορμή το νέο περιστατικό βίας που προκάλεσε το θάνατο δύο νέων ανθρώπων και τον τραυματισμό ενός ακόμη, από σφαίρες ψυχρών εκτελεστών στο Νέο Ηράκλειο, η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων εκφράζει τον αποτροπιασμό της για την ενέργεια αυτή και καλεί τους εργαζόμενους να καταδικάσουν κάθε μορφή βίας από όπου και να προέρχεται και να αποδοκιμάσουν αυτές τις προβοκατόρικες, σκληρές και ανοίκειες με τον πολιτισμό μας, πρακτικές.
Η Ελληνική κοινωνία, δεν αντέχει το μίσος και τον διχασμό.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι « Αν πιστεύουμε ότι η βία αφορά πάντα “κάποιους άλλους”, τότε είναι βέβαιο ότι θα χτυπήσει και την πόρτα του καθενός μας».
Οφείλουμε όλοι (πολιτικά κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις και πολίτες) να καταδικάσουμε αυτά τα φαινόμενα. Η βία είναι βία. Από όπου και αν προέρχεται.
Η βία βρίσκεται απέναντι σε οποιαδήποτε ιδέα, απέναντι στον καθένα από εμάς. Δεν έχει χρώμα ούτε και δικαιολογείται και πρέπει να την καταδικάσουμε, χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη . Όποτε οι κοινωνίες ανέχτηκαν και καλλιέργησαν τη βία, ακόμα και με την ανοχή τους, θέρισαν θύελλες .
Το μίσος, η βία, ο φασισμός, ο ρατσισμός, ο νεοναζισμός, όπως και κάθε ακραία αντίληψη, νοοτροπία και συμπεριφορά, δεν έδωσαν ποτέ λύση.
Οι εργαζόμενοι με όπλο τη δημοκρατική νομιμότητα θα απομονώσουν αυτές τις πρακτικές. Γνωρίζουμε όλοι μας την αιτία αυτών των επαναλαμβανόμενων «σκοτεινών» φαινομένων, ακραίας και πρωτόγνωρης βίας, που πλήττουν τελικά την κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη των δοκιμαζόμενων πολιτών και υπονομεύουν τη χώρα.
Γνωρίζουμε όλοι, ότι η ανάλγητη πολιτική που εφαρμόζεται είναι η μόνη υπεύθυνη για την ανεργία, τα αδιέξοδα και τις άθλιες συνθήκες ζωής που βιώνει η ελληνική κοινωνία. Η πολιτική αυτή «τιμωρεί» τον ελληνικό λαό, εξαθλιώνοντάς τον μέρα με τη μέρα και οδηγεί μαθηματικά την ελληνική κοινωνία στα «άκρα», εξαντλώντας τις αντοχές της και αυτό δεν μπορεί κανένας να το αγνοήσει .

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΑΝΟΙΧΤΉ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΑΣΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Τα Διοικητικά Συμβούλια των συνδικαλιστικών Οργανώσεων του Δασικού Τομέα (Δασολόγοι, Δασοπόνοι και Δασοφύλακες) σε κοινή συνεδρίαση τους στην Αθήνα αποφάσισαν να προχωρήσουν σε κοινές συναντήσεις με τα μέλη τους, στις έδρες των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων ή σε υπηρεσίες που θα επιλεχτούν.
Η πρώτη συνάντηση θα γίνει την Τρίτη 5 Νοεμβρίου, ώρα 13:30 μμ στο Δασαρχείο Πεντέλης.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους – Δασικούς Υπαλλήλους που Υπηρετούν στις ΔΑΣΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, να πάρουν μέρος στην παραπάνω συνάντηση – ανοιχτή συζήτηση- , ώστε να ανταλλάξουμε απόψεις και να συζητήσουμε ανοιχτά για τα προβλήματα λειτουργίας και στελέχωσης των Υπηρεσιών, τις εξελίξεις στο θέμα του οργανισμού καθώς και τα λοιπά θέματα του κλάδου .

Οι συνάδελφοι – προϊστάμενοι των Υπηρεσιών- παρακαλούνται να διευκολύνουν στο μέτρο του εφικτού, την παρουσία όσων συναδέλφων που επιθυμούν να πάρουν μέρος στη συνάντηση και τη συζήτηση.

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
1/11/2013
Τα Διοικητικά Συμβούλια των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων των Δασικών Υπαλλήλων σε κοινή συνεδρίασή τους την Παρασκευή 1/11/2013 συζήτησαν ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους στο Υπουργείο και τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις.
Στο πλαίσιο αυτό αποφάσισαν την πραγματοποίηση κοινών συναντήσεων με τα μέλη μας στις έδρες των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, αρχίζοντας αυτό το μήνα από την Αποκεντρωμένη Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας.
Οι Ενώσεις μας συζήτησαν για τη μέχρι σήμερα συμμετοχή των κλάδων των δασικών υπαλλήλων στις απεργιακές κινητοποιήσεις και εκτιμούν ότι μόνο με αγωνιστικό τρόπο θα σταματήσει η αδιέξοδη πολιτική της Κυβέρνησης που στοχοποιεί και απαξιώνει το Δημόσιο Τομέα, καταστρέφει ό,τι έχει απομείνει από το Κοινωνικό Κράτος και πλήττει με τον πιο άδικο και βίαιο τρόπο τους Δημόσιους Υπαλλήλους.
Συνάδελφοι εδώ και τέσσερα χρόνια υφιστάμεθα τις πλέον απάνθρωπες πολιτικές των μνημονίων, ζούμε με το φόβο της διαθεσιμότητας και των απολύσεων χωρίς να μπαίνει ένα τέλος σε αυτό τον κατήφορο.
Σας καλούμε όλους και όλες να ΣΥΜΕΤΑΣΧΕΤΕ την ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ στην 24ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ και στο συλλαλητήριο που θα γίνει την ίδια μέρα στις 11:00 π.μ στο πεδίο του Άρεως.
Κλιμακώνουμε και διευρύνουμε τον αγώνα μας – Αντιστεκόμαστε σε µια πολιτική που γεµίζει τη χώρα µας µε κοινωνικά και οικονοµικά ερείπια.
Οι Δασικοί Υπάλληλοι (Δασολόγοι, Δασοπόνοι και Δασοφύλακες) από την Ειδική Γραμματεία Δασών και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής, θα συγκεντρωθούμε στι 10 :30 π.μ έξω από το κτίριο της οδού Χαλκοκονδύλη 31 .
Με τον αγώνα µας ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΩΝ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ – ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Το «νέο» αυτό σ/ν (το οποίο, σε ορισμένες περιπτώσεις, κωδικοποιεί ιδιαίτερα κακές, πρόσφατες και ήδη ισχύουσες ρυθμίσεις) πλήττει καίρια τόσο την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, όσο και την βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας. Είναι τόσο προβληματικό ώστε δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για συζήτηση και θα πρέπει να αποσυρθεί στο σύνολό του. Για τον λόγο αυτό, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Αρχέλων, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, Καλλιστώ, Greenpeace, ΜΟm και WWF Ελλάς περιορίζονται σε ένα συνοπτικό σχολιασμό. Προκαταρκτικά, θα θέλαμε να τονίσουμε 3 σημεία: (α) Είναι σαφές ότι το ΥΠΕΚΑ δεν επιθυμεί ουσιαστική δημόσια συζήτηση και διαβούλευση για τα κεφαλαιώδη ζητήματα του σ/ν. Ο χρόνος διαβούλευσης που αφιερώνεται σε μία οποιαδήποτε απλή Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων είναι μεγαλύτερος. Το μέλλον του φυσικού μας περιβάλλοντος αξίζει μόλις 10 ημέρες διαβούλευσης. (β) Δεν υπάρχει καμία απολύτως επιστημονική βάση για τις επιλογές του σ/ν. Από την αιτιολογική έκθεση, απουσιάζουν βασικά ενημερωτικά στοιχεία – για παράδειγμα, η συνολική έκταση της χώρας που αλλάζει καθεστώς. Προφανείς ανακρίβειες (π.χ., «τροποποιούνται…διατάξεις… με σκοπό την πληρέστερη εναρμόνιση …με τις συνταγματικές διατάξεις …και την πρόσφατη νομολογία») παρουσιάζονται ως γεγονότα. (γ) Σήμερα, ο μόνος ορισμός του δάσους και της δασικής έκτασης βρίσκεται στην ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 24 του Συντάγματος 1975/2001 [πρβλ. επίσης ΑΕΔ 27/1999], η οποία επιλύει το θέμα οριστικά, με πλήρη δέσμευση και περιωπή συνταγματικού κανόνα, και χωρίς επιφύλαξη νόμου. Ο ορισμός αυτός, που αξιοποιεί ποιοτικά και όχι ποσοτικά κριτήρια [πρβλ. και ΣτΕ (Ολ.) 32/2013, σκ. 16η], δεν μπορεί να τροποποιηθεί από τον κοινό νομοθέτη. Διατάξεις και εγκύκλιοι που ρυθμίζουν τα θέματα αυτά με διαφορετικό τρόπο είναι συνεπώς αμφίβολης συνταγματικότητας. Σημείωση: Οι αναφορές σε άρθρα αφορούν διατάξεις που τροποποιούνται από το σ/ν, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά. Ειδικότερα: 1. Δημιουργείται μία νέα κατηγορία εκτάσεων χωρίς ουσιαστική προστασία. Το σ/ν εισάγει μία νέα κατηγορία εκτάσεων: τις «Δημόσιες Γαίες» [άρθρο 1, παράγραφοι 5α και 5β]. Οι εκτάσεις αυτές δεν απολαμβάνουν ουσιαστικής προστασίας: ενδεικτικά, είναι διαθέσιμες για διάφορες, συχνά οχλούσες χρήσεις [άρθρα 51 παρ. 4, 53 παρ. 5, 57 παρ. 4, 57 παρ. 6], ανοικοδόμηση [«ένταξη σε οικιστικές περιοχές», άρθρο 60 παρ. 2], οι επεμβάσεις σε αυτές γίνονται με μειωμένο αντάλλαγμα χρήσης [άρθρο 45 παρ. 8, προτελευταίο εδάφιο], και δεν κηρύσσονται αναδασωτέες [άρθρο 3, παράγραφος 5γ]: μάλιστα, για γεωργική εκμετάλλευση, μπορούν να αποχαρακτηριστούν, ακόμα και αν έχουν προγενέστερα κηρυχθεί αναδασωτέες [άρθρο 8, που αντικαθιστά το άρθρο 67 παρ. 4 ν. 998/1979]. Φαίνεται ότι ορισμένες δημόσιες γαίες θα αποτελέσουν συγχρόνως και δημόσιους βοσκότοπους [άρθρο 15 παρ. 1]. Η εξαίρεσή τους από το καθεστώς των αναδασωτέων θα αποθρασύνει τους εμπρηστές, θα «νομιμοποιήσει» το εμπρησμό ως μέσο διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος, και θα θέσει σε κίνδυνο τους γειτονικούς οικισμούς, και τα παρακείμενα δάση και δασικές εκτάσεις. Στον βαθμό που οι «δημόσιες γαίες» εμπεριέχουν δασικές εκτάσεις σύμφωνα με την συνταγματική ερμηνευτική δήλωση, οι διατάξεις αυτές είναι αμφίβολης συνταγματικότητας [άρθρο 24 παρ. 1 και 117 παρ. 3 Συντάγματος του 1975/2001]. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι «δημόσιες γαίες» εντός δημόσιων κτημάτων, δασωμένων αγρών με τίτλους κυριότητας, και ορισμένων ιδιωτικών δασικών εκτάσεων στις οποίες το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας δεν έχουν ούτε την ελάχιστη αυτή προστασία [πρβλ. άρθρα 3 παρ. 5 (β) τελευταίο εδάφιο, και 3 παρ. 6 (β) και (η)]. Φαίνεται, τέλος, ότι οι λατομικές ζώνες (οι οποίες ΔΕΝ ταυτίζονται με τα λατομεία) δεν θα κηρύσσονται αναδασωτέες [άρθρο 4 παρ. 1], ασχέτως αν καλύπτονται από «δημόσιες γαίες», δάση ή δασικές εκτάσεις. 2. Οι εκτάσεις αυτές έχουν μεγάλη οικολογική σημασία. Πρόκειται κυρίως για τα φρυγανικά οικοσυστήματα, αν και περιλαμβάνονται και εκτάσεις με χαμηλή θαμνώδη και ποώδη βλάστηση, αμμοθίνες και υγρότοποι. Τουλάχιστον, ο νομοθέτης θα έπρεπε να διαφοροποιήσει τα οικοσυστήματα αυτά από τις υπόλοιπες «δημόσιες γαίες», καθώς πολλά από αυτά φέρουν σημαντική και απειλούμενη βιοποικιλότητα, παρέχουν ποικιλία οικοσυστημικών υπηρεσιών και βέβαια δεν περιλαμβάνονται σε άλλη περιβαλλοντική νομοθεσία. Επιπρόσθετα, πολλές από τις εκτάσεις που καλύπτονται από φρύγανα αποτελούν πρόδρομες φυτοκοινωνίες υποβαθμισμένων υψηλών δασών από διάφορες αιτίες (συνεχόμενες πυρκαγιές, βοσκή κλπ). Ωστόσο, ακόμα και αν κάποια φρυγανώδη οικοσυστήματα θεωρούνται τελικές φυτοκοινωνίες (climax) δύνανται να χαρακτηριστούν ως δασικές εκτάσεις (σύμφωνα και με το άρθρο 24 του Συντάγματος) καθώς πέρα από τον ξυλώδη κορμό που φέρουν τα περισσότερα είδη που αναπτύσσονται σε αυτές, παρέχουν μια σειρά από «δασοπονικές λειτουργίες και προϊόντα» (όπως για παράδειγμα: προστασία νερού και εδάφους, συμμετοχή στον κύκλο του άνθρακα και του οξυγόνου, παραγωγή φαρμακευτικών ουσιών και αφεψημάτων, ενώ αποτελούν και την κύρια πηγή για τη μελισσοκομία της χώρας). Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 115 τύπους οικότοπων κοινοτικής σημασίας που εξαπλώνονται στην Ελλάδα, οι 26 αφορούν εκτάσεις με «φρυγανική, ποώδη ή άλλη αυτοφυή βλάστηση». Ο αριθμός των οικότοπων ανέρχεται σε 35 αν συνυπολογιστούν οι περιοχές με αμμοθινική βλάστηση και σε 52 αν σε αυτές προσθέσουμε και τους οικότοπους που απαντώνται σε υγροτοπικές περιοχές. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η πλειοψηφία των φυτών της Ελλάδας αφορά θαμνώδη, φρυγανώδη και ποώδη είδη (5.500 είδη από τα 6.000 περίπου είδη ανώτερων φυτών που απαντώνται στην Ελλάδα). Σε πολλές περιοχές της χώρας, οι παραπάνω εκτάσεις αποτελούν τη μόνη ή κύρια μορφή δασικών εκτάσεων. Για παράδειγμα, οι βασικές καλύψεις γης στην Κρήτη, το 2007, αφορούσαν κατά 42,7% σε εκτάσεις χαμηλής βλάστησης, 46,5% σε γεωργικές εκτάσεις και μόνο το 6,18 και 1,63% αφορούσαν σε εκτάσεις θαμνώδους βλάστησης (θαμνώνες αείφυλλων – πλατύφυλλων και θαμνότοποι) και δάση αντίστοιχα (Λιαρίκος κ.α., Η Ελλάδα τότε και τώρα: Διαχρονική χαρτογράφηση των καλύψεων γης, 1987-2007, WWF Ελλάς, Αθήνα, 2012, διαθέσιμο στο: http://issuu.com/wwf-greece/docs/diahroniki-hartografisi 2012). Αξίζει δε να σημειωθεί ότι η Κρήτη, ήδη κατά την εικοσαετία 1987-2007, απώλεσε περίπου 254.000 στρέμματα εκτάσεων με χαμηλή βλάστηση, προς όφελος της επέκτασης της γεωργικής γης (Λιαρίκος κ.α., ο.π.). Παρόμοια είναι η εικόνα και στα νησιά του Αιγαίου, καθώς το 2007, η επικρατέστερη κάλυψη γης ήταν οι εκτάσεις χαμηλής βλάστησης (40,5%) και ακολουθούσαν οι γεωργικές εκτάσεις (35,9%). Την ίδια εικοσαετία (1987-2007), τα νησιά του Αιγαίου απώλεσαν περισσότερα από 500.000 στρέμματα εκτάσεων χαμηλής βλάστησης. Οι εκτάσεις αυτές δεν θα προστατεύονται πλέον από την δασική νομοθεσία, και οι τάσεις καταστροφής τους θα επιταχυνθούν με το σ/ν. 3. Σε όσα δάση και δασικές εκτάσεις εξακολουθεί να αναγνωρίζει το νομοσχέδιο, οι επιτρεπτές επεμβάσεις αυξάνονται και εντείνονται. Για το σκοπό αυτό, το σ/ν υιοθετεί τρεις μεθόδους. Πρώτον, το σ/ν «ανοίγει» ορισμένες κατηγορίες δασών και δασικών εκτάσεων σε χρήσεις που, μέχρι σήμερα, ήταν απαγορευμένες σε αυτά: πλέον, και ενδεικτικά, στα παραθαλάσσια δάση, είναι δυνατή η εκχέρσωση για γεωργική εκμετάλλευση [άρθρο 47 παρ. 4 (α), σε σχέση με το ισχύον 46 παρ. 3 (α) ν. 998/1979]. Στα δάση/δασικές εκτάσεις με ιδιαίτερο επιστημονικό, αισθητικό, και οικολογικό ενδιαφέρον και στα δάση/δασικές εκτάσεις που προστατεύονται από το κοινοτικό δίκαιο (Natura 2000) επιτρέπονται εφεξής η εκχέρσωση για αγροτική εκμετάλλευση, οι κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις κάθε είδους [άρθρο 47α παράγραφος 3, που προέρχεται από το άρθρο 13 παρ. 1 ν. 4056/2011, σε σχέση με την προϊσχύουσα διάταξη του 46 παρ. 5 ν. 998/1979], και οι τουριστικές εγκαταστάσεις [άρθρο 49 παρ. 7 β’ εδάφιο, σε σχέση με το ισχύον 51 παράγραφος 2 ν. 998/1979]. Ειδικά όσον αφορά τις γεωργικές εκχερσώσεις, είναι πλέον επιτρεπτές ακόμα και σε προστατευόμενες βάσει του εθνικού δικαίου περιοχές [πρβλ. άρθρο 47 παρ. 13, που επιτρέπει την εφαρμογή των παραγράφων 1 έως 4 του 47 εντός περιοχών του άρθρου 19 ν. 1650/86]. Επιπλέον, θεσμοθετούνται, για πρώτη φορά, χρήσεις για τις αναδασωτέες εκτάσεις [άρθρο 46]. Δεύτερον, προστίθενται νέες χρήσεις στις ήδη υφιστάμενες: για παράδειγμα, εγκαταστάσεις Σωμάτων Ασφαλείας [57 παρ. 1 (στ)], χώροι αποθήκευσης και επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων [57 παρ. 1 ζ), μέχρι σήμερα επιτρεπτές μόνο εφόσον οι εγκαταστάσεις αυτές αποτελούν «δημόσια έργα και έργα υποδομής» του 58 παρ. 1 ν. 998/1979], ενώ η αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας φαίνεται ότι απαιτεί και σκαπτικές εργασίες για ανεύρεση θησαυρού [57 παρ. 3], ακόμα και εντός δασών και αναδασωτέων εκτάσεων. Τρίτον, χρήσεις επιτρεπτές κατά το ισχύον καθεστώς γίνονται ακόμα πιο επιβαρυντικές: για παράδειγμα, το σ/ν διευκολύνει την χωροθέτηση εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής με αθλητικές εγκαταστάσεις (π.χ., γήπεδα golf) εντός ακόμα περισσότερων δασών και δασικών εκτάσεων, μειώνοντας την απαραίτητη δασοκάλυψη της έκτασης από 80% σε 60%) [πρβλ. 49 παρ. 8 τελευταίο εδάφιο, σε σχέση με το ισχύον 51 παρ. 3 ν. 998/1979, όπως προστέθηκε με το 55 παρ. 13 ν. 4030/2011]. Είναι χαρακτηριστικό ότι, από τον άρχικό ν. 998/79, ο συντελεστής δόμησης έχει διπλασιαστεί [από 10% σε 20%], ενώ δεν προσμετρώνται οδοί και συνοδά έργα [πρβλ. 5 παρ. 8 του ν. 4179/2013]. Φυσικά πρόσωπα θα μπορούν πλέον να εγκαθιστούν τελεφερίκ σε δάση και δασικές εκτάσεις [πρβλ., σήμερα, 52 ν. 3498/2006 και 7 παρ. 2 ν. 3208/2003], υπό την προϋπόθεση (μεταξύ άλλων) ότι το τελεφερίκ δεν θα αλλοιώνει αισθητικά το τοπίο (!) [49 παρ. 4 , τελευταίο εδάφιο]. 4. Νομιμοποιείται σωρεία παράνομων επεμβάσεων εντός δασών και δασικών εκτάσεων. Η συνεχής υπονόμευση του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών συνεχίζεται, και αποκτά κωμικοτραγικές διαστάσεις: δίνονται, για πολλοστή φορά, νέες προθεσμίες για τη νομιμοποίηση δραστηριοτήτων που συνεχίζονται χωρίς τις απαραίτητες άδειες, όπως λατομεία σχιστολιθικών πλακών [άρθρο 18], εγκαταστάσεις δομικών ή μηχανικών κατασκευών για κεραίες, πομπούς, αναμεταδότες [άρθρο 19 παρ. 1], διάφορες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις κάθε κλίμακας [άρθρο 20 παρ. 5], κατασκηνώσεις [άρθρο 20 παρ. 8], ορειβατικά καταφύγια [άρθρο 20 παρ. 8], χιονοδρομικά κέντρα [άρθρο 20 παρ. 6], υφιστάμενες εγκαταστάσεις χωρίς έγκριση επέμβασης μέσα σε πάρκα και άλση [58 παρ. 4]. Εφόσον τα παραπάνω δεν είναι αρκετά, μία παράδοξη, και ακατάληπτη διάταξη [20 παρ. 9], επιτρέπει και την έκδοση οικοδομικής άδειας και νομιμοποίηση «υφιστάμενων κτισμάτων» σε «δημόσια και η δάση και δασικές εκτάσεις», με παραπομπή σε διάταξη που επανειλημμένα έχει κηρυχθεί αντισυνταγματική [50 παρ. 2 ν. 998/79· πρβλ. ΣτΕ 3403/2001, 2625/2010]. Το σ/ν εξαιρεί από την δασική νομοθεσία εκτάσεις που εκχερσώθηκαν για γεωργική χρήση πριν το Σύνταγμα του ’75 [άρθρο 47 παρ. 5, που προέρχεται από το άρθρο 29 παρ. 1 ν. 4061/2012], χωρίς να απαιτεί, όπως η νομολογία, αυτό να έχει συμβεί με νόμιμη αιτία (και όχι ύστερα από αυθαίρετη και παράνομη ανθρώπινη ενέργεια) και να είναι αδύνατη η ανατροπή της νόμιμα δημιουργημένης πραγματικής κατάστασης [πρβλ. ΣτΕ 2257/2002, 2188/2005, 3456/2007, 2858/2007, 291/2009]. Προφανώς, στις δημόσιες γαίες, θα είναι σύντομα δυνατή και η νομιμοποίηση αυθαιρέτων, αφού αυτή απαγορεύεται μόνο σε δάση και δασικές εκτάσεις [πρβλ. άρθρο 2 παρ 2 στ) ν. 4178/2013, και παρόμοια άρθρα σε όλους τους νόμους περί αυθαιρέτων]. 5. Αποδιοργάνωση των δασικών υπηρεσιών και ταλαιπωρία των πολιτών. Σε αντίθεση με τις προθέσεις των συντακτών, τα πράγματα θα περιπλακούν. Το καθεστώς με το οποίο θα κριθούν χιλιάδες υποθέσεις αλλάζει: μεταξύ άλλων, εκκρεμείς υποθέσεις άρσης και ανάκλησης πράξεων κήρυξης εκτάσεων ως αναδασωτέων [άρθρο 20(Ι) παρ. 4], αλλά και νέες πράξεις χαρακτηρισμού [π.χ., άρθρο 14 παρ. 8 ν. 998/1979, όπως προστίθεται με το άρθρο 3 του σ/ν], στις οποίες με το ισχύον καθεστώς ο δασάρχης σήμερα δεν μπορεί να επανέλθει. Αυτές, θα κριθούν με τις νέες διατάξεις: μάλιστα, καταργείται η υποχρεωτική παραπομπή στην πρωτοβάθμια επιτροπή της ανάκλησης των πράξεων αναδάσωσης [σήμερα, βάσει του 36 παρ. 3 ν. 3698/2008], με όλα τα εχέγγυα που αυτή παρέχει, και πλέον αρκεί μία απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης [άρθρο 4 παρ. 3]. Δασικοί χάρτες σε φάση εκπόνησης αναπόφευκτα θα καθυστερήσουν περισσότερο. Τα ήδη αποδυναμωμένα δασαρχεία θα κληθούν να (επαν)εξετάσουν τα κρίσιμα ζητήματα που θα ανακύψουν, εγκαταλείποντας τις διαχειριστικές τους αρμοδιότητες. Σε κάθε περίπτωση, οι απλοί πολίτες θα πρέπει να περιμένουν τους «μεγάλους επενδυτές» [άρθρο 14 παρ. 10 (α) ν. 998/79, όπως αντικαθίσταται από το άρθρο 3 του σ/ν]. Σε μία εποχή που ενθαρρύνονται οι ενδικοφανείς προσφυγές, για να αποσυμφορηθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας, καταργούνται οι δευτεροβάθμιες επιτροπές [άρθρο 2 παρ. 2], στερώντας μία δυνατότητα του πολίτη να επιτύχει την τροποποίηση των πράξεων χαρακτηρισμού χωρίς τα έξοδα και την καθυστέρηση μίας αίτησης ακύρωσης. Για όλους τους παραπάνω λόγους, οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις καλούν το ΥΠΕΚΑ να αποσύρει αμέσως το νομοσχέδιο και να ξεκινήσει μια ουσιαστική και ευρεία διαβούλευση για την πραγματικά βιώσιμη πορεία που η χώρα αξίζει.